dinsdag 20 februari 2018

We worden wakker als de zon nog maar net de lucht verlicht en het nachtelijke donker over de horizon drijft.
De campers staan kort op elkaar om allen binnen de hoge muren van de camping te kunnen overnachten.
Het geef een gevoel van veiligheid die in lang vervlogen tijden de karavanen opgezocht hebben.

Het eerste wat ik vanmorgen doe is Esch uitlaten. Zij is gisteren niet echt aan haar trekken gekomen. We lopen samen de poort uit en nu zie ik pas hoe mooi de omgeving is.
We staan op het hoogste punt van een glooiing die deel uit maakt van een wijdse vlakte, rondom begrensd door bergen, die zeker 10 km verderop liggen. De vlakte kleurt in de ochtendzon van donker haast zwart naar stoffig licht bruin. De bergen in de verre omtrek is een schakering van zwart paars lila en rood.
Dit overziend en de absolute stilte die haast voelbaar is laten een diepe rust over je komen.
Goedemorgen dit is pas wakker worden.

Terug bij de camper willen we graag als eerste de poort uit, we zijn gisteravond als laatste aangekomen en blokkeren de uitgang voor de rest van ons gezelschap.
Dus water innemen, toilet schoonmaken en dan rollen we naar buiten om naast de muren te parkeren en genietend van het uitzicht te ontbijten.

Gedurende ons ontbijt komen de diverse groepsgenoten hun hondje uitlaten en de laatste slaap een beetje rustig uit de ogen wrijven.
Esch houdt het binnen niet meer en we laten haar lekker spelen met de andere hondjes terwijl we met hun baasjes de wederwaardigheden van de dag van gisteren bespreken.

Om 10.00 uur zijn er al een paar campers de weg op gedraaid en wij sluiten aan, 40 km naar de volgende camping voor ons hebbend, en een mooie palmbomen kloof die we willen gaan bezoeken.

Nog maar net een half uurtje onderweg, de enorme vlakte van vanmorgen overstekend, zien we 4-5 stofwolken in de verte waarvan we eerst denken dat het een 4x4 trail is met toeristen. Als we dichterbij zijn is het een legeroefening met rupsvoertuigen die in deze vlakte uitzien als speelgoed.
Lean vind het een leuk gezicht en wil een foto maken, waar ik haar nog net van kan weerhouden omdat er plotseling om de 50 meter ook militairen langs de kant van de weg staan. Waarschijnlijk als waarnemer. Ik heb geen zin om uit te leggen dat we in dit soort gevoelige situaties alleen maar “de toerist” zijn en geen andere bedoelingen hebben.

Weer 30 minuten later en we rijden over een heuvelrug, de vlakte achter ons latend, een groot terrein in waar alleen de weginfra is aangelegd met om de 10 meter schitterende lantaarnpalen die op de champs de Lyssee ook niet zouden misstaan. Waarschijnlijk is dit terrein al bouwrijp gemaakt voor toekomstige bedrijven, qua omvang denken ze hier niet kleinschalig!

We rijden de stad in opzoek naar een groter tankstation waar ook een wasserette bij is. Vanmorgen vertelde een van onze groepsleden dat zij haar camper had laten wassen voor 50 dirham (5 euro) . Buiten het feit dat de camper weer schoon was had ze ook weer iets van waarde achter gelaten. Een dubbele reden dus voor ons om dat voorbeeld te volgen.
We vinden en Shellstation, die dit klusje voor 30 dirham (3 euro) uitvoert en er begint een man met hoge druk, dan spons en emmer schoonmaakspul, waarna weer de hoge druk volgt en tot slot de ramen worden gedroogd en opgewreven met krantenpapier: sprakeloos??? ja wij wel!!

We rijden de stad door die vrij langgerekt is en volgen de weg naar de Thodra-kloof die ongeveer 15 km lang is. De rivier de Thodra heeft hier fantastisch kloven gemaakt in het gebergte waar nu diverse dorpen aan liggen en vruchtbare slib naartoe heft gebracht, als er tenmiste water is.
De Thodra wordt gevoed door regen-, en smeltwater en beide zijn ook schaarser aan het worden, getuigen de kleine akkertjes die zeker op het hoger gelegen deel van de het riviertje wel zijn aangelegd maar er dor en kaal bij liggen.

We parkeren onze camper achter 2 andere en lopen dieper de kloof in langs het stromende water en stijle rotswanden die wel 150 meter hoog zijn en maar 40m uit elkaar staan. Lang de rand van de weg staan ook hier de plaatselijke kooplui met hun kraampjes en diverse, voor toeristen aantrekkelijke, koopwaar.
Na 500-600 meter wijken de wanden en komen we in een zonovergoten kom terecht met een hoger gelegen parkeerplaats waar ook al een paar campers staan. Na een wandeling naar de zijkant beetje bergop komen we terug en besluiten we dat ik onze camper haal en Lean met Esch alvast naar de camperplek id zon gaat.
Op weg naar onze camper wordt ik aangeschoten door een verkoper die hardnekkig meeloopt en me uiteindelijk een ketting verkoop voor 20 dirham.

Als we even later in onze stoeltjes in het heerlijke voorjaars zonnetje zitten met een koppie thee erbij is het genieten van alles wat er verder om ons heen gebeurt: diverse klimmers zijn in actie op diverse hoogtes, meisjes met ezeltjes en koopwaar komen voorbij, onderweg naar hun huizen verderop in de valley, diverse camperaars komen een praatje maken.

Om 4en vinden we het tijd worden om de camping op te zoeken.
Maar voor het zover is komt er nog een van de kooplui omhoog die Leanne ook al “stalkte” eerder deze middag, en heeft nu een 4-tal drollenvang-broeken bij zich. Ik schiet in de lach om zijn komieke van manier doen. Uiteindelijk kopen we niets, omdat we geen broek nodig hebben en niets past maar geven hem 10 dirham die hij in eerste instantie afslaat, zijn trots, hij bedelt niet, hij wil verkopen, pas als we zeggen dat het voor zijn kids is accepteer hij het muntstuk en keert terug naar zijn stalletje.

Vermeldenswaardig is verder het spontaan op de camping in de zon samen zitten en vertellen over de diverse hobby’s. Roel, een ex-beroepsmilitair, teken en schildert, terwijl Heleen zijn vrouw een bijzonder dagboek bijhoudt met vanalles zoals potlood-, en kleurpotlood tekeningen, plakwerkjes, teksten in het Arabisch die haar aan de diverse plaatsen herinneren waar we tot nu toe geweest zijn.

Tegen etenstijd, hoe laat dat dan hier ook mag zijn op de klok, meestal bepaalt onze maag, lees hongergevoel dat, fabriceert Lean een heerlijk dikke maaltijdsoep met brood, doet de afwas terwijl ik me door de foto’s van gisteren en vandaag heen worstel, leest een boek en gaat net na 8ten liggen met de opmerking, maak me even wakker als je gaat slapen.
Rond 9 uur volg ik maar. Mijn doornenroosje is met niets meer wakker te krijgen (hoe heeft die prins dat in het sprookje gedaan?) en eigenlijk wil ik haar ook niet wekken.

Buiten is de wereld donker en het waait, binnen is het heerlijk rustig en ik realiseer me dat we begonnen in Marokko met de tegenstrijdigheid van vakantie (uitrusten) en ontdekken (veel indrukken weinig rust) nu langzaam verzadigd raken en nu vooral rustiger genieten.

LG!!
(life is good)