woensdag 21 februari 2018

Rustdag in de tour du Maroc
en gepast langzaam beginnen we onze dag
ik tik heerlijk zittend in bed met Esch in diepe genoegzame rust tussen mijn benen het blog over gisteren en Lean bereid de maaltijdsalade voor vanmiddag-vanavond voor.
Ze pelt de erwten dat het een lieve lust is, terwijl ze klaagt over koude handen.
De erwten hebben nl al 2 dagen in de koeling gelegen.
Klaar met ons blog ga ik haar nu helpen anders komen we nooit in het zonnetje vandaag.

Achteraf dit schrijvend zou de dag van vandaag in het teken hebben kunnen staan van (kids niet lachten!!): wie das Leben so spielt…...

Gepland is per camper een bezoekje aan de stad en dan een rustige middag in de kloof op de camperplaats waar we gisteren geweest zijn.

10.00 uur als we op het hoofdplein arriveren, parkeren de camper en lopen over de markt die bijna alleen maar groenten en fruit heeft, kopen eerst 2 kg mandarijnen en nog ergens 1/2 kg noten. De markt grenst aan de Souk en kun je, indien gewenst, zo in lopen. Nu zijn we wel in de fase van onze Marokko-gewenning gekomen waarin we straatjes inlopen (zelfs een beetje opzoeken, cq een uitdaging vinden) die we eerst voor geen goud van de wereld bezocht zouden hebben.
Dwalend door, nu veel te nauwe steegjes (en nu zijn ze echt nauw!!) lopen we ergens verkeerd een steegje in met alleen maar deuren, woningen dus. Achter ons roept een man van een jaar of 35 dat we voor de markt verkeerd lopen. Als we terug lopen en bij hem komen, in het frans zegt, dat dit ooit de oude joodse wijk was. En begint voor on uitlopend te vertellen wat de gebouwen voorstellen, hoe dit vroeger heeft kunnen ontstaan en waar het nu voor dient.
Ongeveer 1 uur lopen we achter hem aan en terug op het punt waar we hem ontmoetten, weten we nu dat hij frans studeerde in Frankrijk, getrouwd is en een dochtertje van 4 jaar heeft.
Bij ons afscheid geven we hem 20 dirham (10 is een normaal dagloon) wensen hem veel geluk.

Nog een beetje nasoezend van deze onverwacht mooie ontmoeting lopen we richting centraal plein en zoeken een super markt om nog wat noodzakelijke boodschappen te kopen voordat we de Sahara weer ingaan, morgen.
Als we deze vinden en de benodigdheden aan het verzamelen zijn worden we aangesproken door een goedgeklede Marokkaanse man die informeert waar we vandaan komen. Hij heeft 3 jaar in Amsterdam gewerkt met een neef in een Marokkaans restaurant. Gaande weg helpt hij ons een beetje in de communicatie met de winkeleigenaar en wil ons nog wat bijzondere dingetjes laten zien oa de vrouwenmarkt.
Hij sleept ons in rap tempo door de damesafdeling van de Souk en vraagt of we al eens in een huiswerkplaats voor tapijten zijn geweest. Weer sleurt hij ons door de nauwe straatjes naar een woning. Voor we het weten drinken we een thee in kleermakerszit op tapijten. Thee met een andere heer (broer van de weefster) en de weefster in haar werkkamer bij een weefgetouw met aan de muren hele mooie tapijten en wandkleden, onze gids heeft inmiddels afscheid genomen.
Het gesprek gaat over van alles, helaas spreekt de vrouw alleen Marokkaans en gaat het gesprek in het engels of frans. We beginnen ons aardig thuis te voelen en uiteraard vraag je of je wat mag zien en dan draagt de weefster diverse stapels met kleden en kussens naar binnen. Hetgeen ze laat zien is gewoon mooi en ook hier eerlijk is eerlijk ik zou ze allemaal mee willen nemen maar alles heeft een prijs.
Na een 1e en 2e keuze ronde wordt onze keuze terug gebracht tot 2 tapijten en komt de prijs genoemd die voor Marokkaanse begrippen stevig is en in Nederland kun je daar in de tapijtsuper een middenmaatje krijgen.
Uiteindelijk wordt de prijs naar beneden afgerond en met 2 pakjes "onder de arm” lopen we naar de pinautomaat, want zoveel geld hebben we op zak.

Na betaald en afscheid genomen te hebben rijden we dan toch nog even de palmenkloof in, gedurende de rit het hele verhaal van de tapijten nog eens herhalend. Bijzonder is het gevoel hoe het allemaal kan gaan terwijl we niet het gevoel hebben dat dit in scene gezet is. Wat wel vreemd is, is dat we onze “gids” niet meer terug gezien hebben.

Ons 2e bezoek aan de kloof valt wat tegen. Er staat een harde wind en dat maakt het verblijf niet prettig, dus na een half uurtje stappen we in en rijden terug naar onze camperplaats.
Daar aangekomen krijgen we het verhaal van Harrie en Jose te horen over hun tapijten-ervaring……… en dat is precies het verhaal van ons…………..
Wat bij hun erg tegenvalt is dat zij het gevoel hadden dat ze perse iets moesten kopen en daar ter nauwer nood in zijn geslaagd.
Dat gebeurde bij ons niet.
Buiten het feit dat we iets gekocht hebben van kwaliteit dat we thuis gaan gebruiken en voor een goed prijs is het jammer achteraf te ervaren dat hier vandaag: toeval geen toeval was, terwijl ons eerste “toeval” vandaag echt wel toeval was en we daar een heel goed “toeval-gevoel” aan hebben over gehouden.

Om 1700 uur is er weer een briefing met de hele groep, iedereen stoel en glas mee naar het verzamelpunt en daar leest captain Jelle voor uit eigen werk.
De weg en het programma voor de komende 2 dagen.
Het programma is zover duidelijke en na wat vragen hebben we een bijzonder optreden: Roel de ex-ofiicier is op meerder fronten een kunstenaar. Naast het tekenwerk dat hij ons gisteren liet zien heeft hij ooit in een rockband gezongen en gespeeld. Vandaag gaat hij een paar van zijn favorieten zingen en dat gaat erin als Wieger-ketellapper!

Je kent dat gezegde over dat schaap over de dam??
Nou er volgen meer: Jannie met een komiek liedje over “de overgang” Jelle met een zeemanslied, Wietse met een lied met het volgende refrein:
hoog is de zolder, laag is de vloer, mooi is het meisje maar lelijk haar moer.
Kortom de wijn en de aansprekende liedjes zorgen ervoor dat we allen lekker meezingen en hartelijk lachen met een klein intermezzo: frans (ik dus) zak door een kruk en vertel dat we deze na vandaag niet meer nodig hebben ivm het nieuwe vloerkleed.
Je begrijpt lol en joligheid ten top!

Maar aan alle gezelligheid komt een eind,
ook aan deze bijeenkomst,
ook aan deze dag.

Na ons eten, hemelse salade ala Leanne met brood,
nog even naar HET cafe met wifi op de hoek voor een cafe-o-lait,
de laatste berichten en het blog plaatsen.

resume
mooie dag gehad
en als je met de flow mee durft te gaan
onverwachte gebeurtenissen
die niet altijd echt puur zijn
maar dat kun je niet altijd voorkomen
en als je kort bij jezelf blijft, ook dit waardevolle EN leerzame momenten zijn

Groetjes uit Marokko