dinsdag 6 maart 2018
Door: frans
Blijf op de hoogte en volg Leanne
17 Maart 2018 | Spanje, Calpe
Vannacht heeft het zo gestormd dat Lean uit ons hefbed is gestapt en op de “begane grond” is gaan slapen, ze vond het doodeng ivm de zijwind op onze camper die daardoor behoorlijk schudde.
Vanmorgen schijnt er een lekker zonnetje en worden we wakker aan een boomgaard die al voor een deel in de bloesem staat, aan de rand van het dorp: Velez Rubio.
Wat een wakkerwordertje weer!
Slaapspulletjes opruimen en
met Esch er snel op uit
wandeling langs de bloesem en een dorpsparkje, de camperplaats met faciliteiten bekijkend.
Na de schoonmaakbeurt, koffie, yoghurt met fruit en de weg weer op.
Mooie rit, mooi weer, goede weg, “geen” verkeer.
Om 11.00 uur zijn we in Calpe en rijden de camperplaats van Jan en Monique op. Beide zijn er niet, Jan zit bij de kapper.
We parkeren ons vakantiehuisje en gaan wandelend de buurt verkennen.
Lang duurt dat niet want nauwelijks buiten de poort komen “die zwei” al op hun fietsje aancrossen en het wegduiken tussen 2 geparkeerde auto’s werkt niet, ze hebben ons al gespot.
Een zacht “lang zal hij leven” klinkt door de straat en na een allerhartelijkst weerzien-welkom gaan we terug de camping op naar hun stekje.
Een goede limburgse gewoonte volgt (afkomst verloochen je niet) koffie met vlaai, of in dit geval een spaans equivalent.
Na de koffie met en een hele boel bijpraat-praat moet op Jan’s aard de verjaardag al een beetje begoten worden met……..limoncello.
Nu een glaasje kan, maar meer slaan we echt af. We willen het strand nog op, zeker nu het zonnetje ons zo goddelijk overgiet met zijn licht en warmte.
Dussssss half uurtje later met de blote voeten in het zand en water tel daarbij een strak aanlandig windje dat alle coupes, krullen en andere overbodige vormelijkheden wegwaait. We laten de hondjes lekker rennen achter hun speeltjes aan en Esch steelt de show door zijn nieuwe onverschrokkenheid voor water en zwemtechniek te tonen.
Na 2 uurtjes strandwandelen beslissen de weergoden dat het strandtent-tijd is geworden. De zon gaat steeds meer schuil achter wolken en met dit windje wordt het “schuiltijd”. Een beschut plekje is gauw gevonden waarbij we zicht op zand en golven houden. Jan is zijn verjaardag helaas nog niet vergeten en start een nieuwe tractatie-ronde: 3x witte wijn en een biertje met tappas (hiephiephoera!!)
Na een rondje of 3, steeds uit dezelfde richting, wij komen er niet aan te pas hoe goed we ook ons best doen, is het steeds gezelliger geworden maar ook kouder en verkassen we 5 meter naar binnen. Het zicht op de zee is al lang niet meer interessant, daarvoor zorgen de onderwerpen die regelmatig nat worden gehouden aangedikt door de tappas.
Rond de klok van 21.00 is het echt wel tijd om ons slaapstekje op te zoeken. Programma voor morgen is in grote lijnen klaar: bij goed weer bestormen we de penon d’ifach, een rots die voor de kust 300 meter steil uit de zee rijst,
Na de rekening en een rondje van de zaak (?!) beginnen we aan een jolig schoekeltoertje over het strand dat hilarisch wordt als Lean probeert in het zand over een stroompje van amper 1 meter breed en 3 cm diep te springen.
Bij de afzet gaat het fout, het zand schiet weg onder haar afzetvoet en in plaats van sierlijk door de lucht over het mini-beekje aan de andere kant mer te strijken landt ze op handen en knieën…….midden in het stroompje.
Jan-Monique-ik schieten accuut in een lach-stuip die door onze atlete wordt overgenomen en in deze stemming vervolgen wij onze toch tot aan de camping.
Met z’n 2tjes genieten we nog van een lekkere jus’o met warm water en aansluitend heerlijk, als “kan-geen-bob-meer-zijn” , gaan slapen.
welteluste :-)
Vanmorgen schijnt er een lekker zonnetje en worden we wakker aan een boomgaard die al voor een deel in de bloesem staat, aan de rand van het dorp: Velez Rubio.
Wat een wakkerwordertje weer!
Slaapspulletjes opruimen en
met Esch er snel op uit
wandeling langs de bloesem en een dorpsparkje, de camperplaats met faciliteiten bekijkend.
Na de schoonmaakbeurt, koffie, yoghurt met fruit en de weg weer op.
Mooie rit, mooi weer, goede weg, “geen” verkeer.
Om 11.00 uur zijn we in Calpe en rijden de camperplaats van Jan en Monique op. Beide zijn er niet, Jan zit bij de kapper.
We parkeren ons vakantiehuisje en gaan wandelend de buurt verkennen.
Lang duurt dat niet want nauwelijks buiten de poort komen “die zwei” al op hun fietsje aancrossen en het wegduiken tussen 2 geparkeerde auto’s werkt niet, ze hebben ons al gespot.
Een zacht “lang zal hij leven” klinkt door de straat en na een allerhartelijkst weerzien-welkom gaan we terug de camping op naar hun stekje.
Een goede limburgse gewoonte volgt (afkomst verloochen je niet) koffie met vlaai, of in dit geval een spaans equivalent.
Na de koffie met en een hele boel bijpraat-praat moet op Jan’s aard de verjaardag al een beetje begoten worden met……..limoncello.
Nu een glaasje kan, maar meer slaan we echt af. We willen het strand nog op, zeker nu het zonnetje ons zo goddelijk overgiet met zijn licht en warmte.
Dussssss half uurtje later met de blote voeten in het zand en water tel daarbij een strak aanlandig windje dat alle coupes, krullen en andere overbodige vormelijkheden wegwaait. We laten de hondjes lekker rennen achter hun speeltjes aan en Esch steelt de show door zijn nieuwe onverschrokkenheid voor water en zwemtechniek te tonen.
Na 2 uurtjes strandwandelen beslissen de weergoden dat het strandtent-tijd is geworden. De zon gaat steeds meer schuil achter wolken en met dit windje wordt het “schuiltijd”. Een beschut plekje is gauw gevonden waarbij we zicht op zand en golven houden. Jan is zijn verjaardag helaas nog niet vergeten en start een nieuwe tractatie-ronde: 3x witte wijn en een biertje met tappas (hiephiephoera!!)
Na een rondje of 3, steeds uit dezelfde richting, wij komen er niet aan te pas hoe goed we ook ons best doen, is het steeds gezelliger geworden maar ook kouder en verkassen we 5 meter naar binnen. Het zicht op de zee is al lang niet meer interessant, daarvoor zorgen de onderwerpen die regelmatig nat worden gehouden aangedikt door de tappas.
Rond de klok van 21.00 is het echt wel tijd om ons slaapstekje op te zoeken. Programma voor morgen is in grote lijnen klaar: bij goed weer bestormen we de penon d’ifach, een rots die voor de kust 300 meter steil uit de zee rijst,
Na de rekening en een rondje van de zaak (?!) beginnen we aan een jolig schoekeltoertje over het strand dat hilarisch wordt als Lean probeert in het zand over een stroompje van amper 1 meter breed en 3 cm diep te springen.
Bij de afzet gaat het fout, het zand schiet weg onder haar afzetvoet en in plaats van sierlijk door de lucht over het mini-beekje aan de andere kant mer te strijken landt ze op handen en knieën…….midden in het stroompje.
Jan-Monique-ik schieten accuut in een lach-stuip die door onze atlete wordt overgenomen en in deze stemming vervolgen wij onze toch tot aan de camping.
Met z’n 2tjes genieten we nog van een lekkere jus’o met warm water en aansluitend heerlijk, als “kan-geen-bob-meer-zijn” , gaan slapen.
welteluste :-)
-
17 Maart 2018 - 19:21
Jan :
Was een onvergetelijke dag en avond met jullie op mijn verjaardag. Had snel in de gaten dat jullie veel behoefte hadden naar alcohol. Tja 6 weken Marokko gaat je niet in de koude kleren zitten. Was toch al 22.00 uur toen we naar onze huisjes waggelde. En dit vanaf 15.00 uur!!!!!
Nogmaals hartelijk dank voor deze super dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley