vrijdag 9 februari 2018
Door: frans
Blijf op de hoogte en volg Leanne
11 Februari 2018 | Marokko, Marrakesh
vandaag staat DE Koningsstad op programma: MARRAKECH.
Eerlijk is eerlijk daar valt heel veel over te vertellen maar het summum is zelf beleven.
We starten onze “tour” met een Marokkaanse gids die als kind met zijn ouders in Nederland heeft gewoond en zijn Nederlands is prima te verstaan aangevuld met duitse, franse en soms engelse woorden.
Eerste rondleiding is de Jardin Majorelle, ooit eigendom van Jacques Majorelle, zoon van een franse kunstschilder en zelf ook in die voetsporen getreden maar dan in een eigen schiderstijl.
Heeft in Marrakech rond 1930 een stuk grond gekocht en een huis laten bouwen in een mixed stijl Art Deco-Marokkaans, ontwerp van huis en tuin is van een franse architect. Sinds zijn overlijden in 1962 is huis en tuin publiekelijk toegankelijk en om een en ander in goede banen te leiden hebben Yves St. Laurent en Pierre Berge er een stichting voor opgericht.In het huis is een verzameling Berber klederdrachten en sierraden tentoon gesteld die echt ge-wel-dig is. Zeer de moeite waard en geeft een heel andere kijk op de Berbers dan wat wij/ik in ieder geval heb: herders.
Sowieso krijgen we door onze Marokkaanse gids uitleg over de redenen va een aantal. weer voor ons, vreemde gewoontes. Het halal ritueel slachten, gesluierd zijn, met meer vrouwen getrouwd mogen zijn. Doordat de redenen duidelijk worden zijn deze leefgewoontes begrijpelijk.
Halal vlees heeft te maken met de omstandigheden waar ze in leven en de mogelijkheden om bv vlees te krijgen (slachten) en conserveren. Zij zouten het met een bepaald soort zout dat helaas niet werkt bij varkensvlees, alleen rund, schaap-geit is op deze manier te conserveren.
Bedekken en Gesluierd: zij ervaren al generaties de krach van de zon en hoe minder huid je eraan bloot stelt hoe “gezonder” (klinkt bekend voor ons…. toch?)
Polygamie: hier zijn nogal wat heilige oorlogen gevoerd. Dat verminderde het aantal mannen dat een gezin kon stichten en bleven er dus heel wat vrouwen alleen. Door een man met meerdere vrouwen te laten trouwen, voorop gesteld dat hij ze ook kan onderhouden is dat “probleem” opgelost, wetende dat vroeger een vrouw alleen, geen bescherming tegen wat dan ook had, daar zorgde de man weer voor.
Onze gids rondt dit onderwerp heel komiek af met de opmerking dat je bij iedere vrouw, hoeveel je ook van haar houdt, ook een schoonmoeder krijgt, dat lokt natuurlijk gelach uit en is schijnbaar in hun cultuur een bekend verschijnsel :-)
We krijgen een heerlijke tour door de tuin die geheel op de omstandigheden is ingericht met als belangrijkst elementen: water: mooie vijver, groen: cactussen, schaduw: bamboe en palmen.
Qua lijnenspel, samenstelling en opbouw is het verbazingwekkend mooi, echter de zijn niet zo warm dat we het ook aan de lijve ondervinden, het is zelfs killig-koud. Het is de koudste week sinds 50 jaar in Marokko laat de gids weten, dus niet alleen bij ons is het weer een beetje op hol geslagen.
Na DE TUIN, hophop in de gereedstaande busjes (ja geweldige organisatie en timing!!).
Door het ons al bekende Marokkaanse verkeer, en nu “genieten” of beter "kijk en huiver" achter de chauffeur, het blijft een zootje ongeregeld, ook onze piloot is met dezelfde olie gewassen en gebruikt de ruimtes die hij krijgen kan!
Allah-dank komen we zonder butsen op een pleintje aan waar we naar de 2e verdieping klimmen en vanaf een overdekt dakterras over een deel van Marrakech kunnen kijken. En dan is er koffie.
Na dit intermezzo met de ons al bekende gids naar het Paleis van een minster die in al lang vervlogen tijden met de dochter van de toenmalige Marokkaanse koning getrouwd was.
Ook dit is fabeltastisch, de bouwstijl is te vergelijken met het Alhambra in Granada en je loopt dan ook weer van de ene AAAAAHHHH naar de ander OOOOHHHH in.
Ze hebben geweldig mooie plafonds van cederhout uit het Atlasgebergte. Vanwege de geur en nog een paar eigenschappen (neemt geen vocht op of zoiets). Nu moet je niet in 10 maar in 200 m2 denken en dan de uitleg van de gids: een plafond wordt ontworpen door een architect en de timmerman die de opdracht aanneemt koopt een partij hout en start dan met de uitvoering die altijd op basis van mozaïek is, denk daarbij aan stukjes van max 20x20 cm die hij stuk voor stuk zaagt en elke keer past en meet.
Als hij klaar is, breekt hij het plafond weer af en legt stukje voor stukje op de grond in de juiste compositie waarna een kunstschilder de stukjes gaat beschilderen. Is de schilder klaar komt de timmerman terug en brengt alles weer omhoog.Tussen ontwerp en klaar zitten 3 tot 4 jaar werk.
Wie gaat nu nog klagen als onze stukadoors eens een weekje verstek laten gaan?
Ik schat dat de rondleiding ongeveer een uurtje of 2 heeft geduurd, en eerlijk gezegd heb ik me geen moment verveeld. Staan we weer buiten en lopen netjes achter onze gids aan naar de grote moskee. Lopend komen we langs een kleinere Moskee waar buiten op straat heel wat mensen op hun gebedsmatjes zitten omdat er binnen geen plek meer is. Luisterend naar de woorden van de Imaan die het vrijdaggebed voorgaat.
Ik heb diepe bewondering voor de gelovigheid van deze moslims!
Bij de grote Moskee aangekomen neemt de gids afscheid en gaan we nu achter Jelle aan het grote plein op dat grenst aan de Souk.
En hier maken we kennis met het hedendaagse, zei het op toerisme gerichte, Marrakech.
Op dit plein is alles wat er aan gebouwen staat geschilderd in dezelfde bruin-rode kleur en dat is, zegt onze gids verplicht: geen afwijkende basis kleur.
Daarbij ademt dit plein een heel aparte combi: Marokko-Parijs. Verklaarbaar, Marokko is een Franse kolonie geweest en de Fransen hebben ergens in de jaren 1900 besloten dat niets meer in de oude kern (Souk) veranderd mag worden. Dus uitbreiden betekent er omheen (Jardin Majorelle ligt er ook buiten).
Overal waar je kijkt zijn cafeetjes, restaurants en allemaal hebben ze terrasjes op de onmogelijkste plekken en bijna allemaal met smeedwerk hekjes en luifels, heel apart.
Verder is de open ruimte van dit plein bezaait met toeristische attracties: slangenbezweerders, dat gejengel van hun fluiten is niet te overhoren en is op den duur behoorlijk irritant, mensen die een aap op je schouder parkeren en daar geld voor willen hebben, waterverkopers in hun rode uitrusting en grote ronde rieten hoeden op, rijen koetsjes met paarden , hele hordes donkere types die van alles te koop aanbieden: zonnebrillen, riemen, overhemden, smartphones, noem maar op en dan de bedelaars natuurlijk nog.
Gezien het goede weer is er ok nog een andere categorie ruimschoots vertegenwoordigd: DE toeristen,
Nu moet ik zeggen dat we ook hier de Souk zijn ingegaan en 1 ding valt op: hoe zuidelijker je komt hoe schoner ea (niet alles!!) wordt, Marrakech is dan ook voor mij, ik ben inmiddels een beetje ver-marokkaanst, schoon.
Je leest wel dat deze stad een heel diepe indruk achtergelaten heeft.
Als je van bijzonder houdt is een bezoek echt de moeite waard.
Salami
Eerlijk is eerlijk daar valt heel veel over te vertellen maar het summum is zelf beleven.
We starten onze “tour” met een Marokkaanse gids die als kind met zijn ouders in Nederland heeft gewoond en zijn Nederlands is prima te verstaan aangevuld met duitse, franse en soms engelse woorden.
Eerste rondleiding is de Jardin Majorelle, ooit eigendom van Jacques Majorelle, zoon van een franse kunstschilder en zelf ook in die voetsporen getreden maar dan in een eigen schiderstijl.
Heeft in Marrakech rond 1930 een stuk grond gekocht en een huis laten bouwen in een mixed stijl Art Deco-Marokkaans, ontwerp van huis en tuin is van een franse architect. Sinds zijn overlijden in 1962 is huis en tuin publiekelijk toegankelijk en om een en ander in goede banen te leiden hebben Yves St. Laurent en Pierre Berge er een stichting voor opgericht.In het huis is een verzameling Berber klederdrachten en sierraden tentoon gesteld die echt ge-wel-dig is. Zeer de moeite waard en geeft een heel andere kijk op de Berbers dan wat wij/ik in ieder geval heb: herders.
Sowieso krijgen we door onze Marokkaanse gids uitleg over de redenen va een aantal. weer voor ons, vreemde gewoontes. Het halal ritueel slachten, gesluierd zijn, met meer vrouwen getrouwd mogen zijn. Doordat de redenen duidelijk worden zijn deze leefgewoontes begrijpelijk.
Halal vlees heeft te maken met de omstandigheden waar ze in leven en de mogelijkheden om bv vlees te krijgen (slachten) en conserveren. Zij zouten het met een bepaald soort zout dat helaas niet werkt bij varkensvlees, alleen rund, schaap-geit is op deze manier te conserveren.
Bedekken en Gesluierd: zij ervaren al generaties de krach van de zon en hoe minder huid je eraan bloot stelt hoe “gezonder” (klinkt bekend voor ons…. toch?)
Polygamie: hier zijn nogal wat heilige oorlogen gevoerd. Dat verminderde het aantal mannen dat een gezin kon stichten en bleven er dus heel wat vrouwen alleen. Door een man met meerdere vrouwen te laten trouwen, voorop gesteld dat hij ze ook kan onderhouden is dat “probleem” opgelost, wetende dat vroeger een vrouw alleen, geen bescherming tegen wat dan ook had, daar zorgde de man weer voor.
Onze gids rondt dit onderwerp heel komiek af met de opmerking dat je bij iedere vrouw, hoeveel je ook van haar houdt, ook een schoonmoeder krijgt, dat lokt natuurlijk gelach uit en is schijnbaar in hun cultuur een bekend verschijnsel :-)
We krijgen een heerlijke tour door de tuin die geheel op de omstandigheden is ingericht met als belangrijkst elementen: water: mooie vijver, groen: cactussen, schaduw: bamboe en palmen.
Qua lijnenspel, samenstelling en opbouw is het verbazingwekkend mooi, echter de zijn niet zo warm dat we het ook aan de lijve ondervinden, het is zelfs killig-koud. Het is de koudste week sinds 50 jaar in Marokko laat de gids weten, dus niet alleen bij ons is het weer een beetje op hol geslagen.
Na DE TUIN, hophop in de gereedstaande busjes (ja geweldige organisatie en timing!!).
Door het ons al bekende Marokkaanse verkeer, en nu “genieten” of beter "kijk en huiver" achter de chauffeur, het blijft een zootje ongeregeld, ook onze piloot is met dezelfde olie gewassen en gebruikt de ruimtes die hij krijgen kan!
Allah-dank komen we zonder butsen op een pleintje aan waar we naar de 2e verdieping klimmen en vanaf een overdekt dakterras over een deel van Marrakech kunnen kijken. En dan is er koffie.
Na dit intermezzo met de ons al bekende gids naar het Paleis van een minster die in al lang vervlogen tijden met de dochter van de toenmalige Marokkaanse koning getrouwd was.
Ook dit is fabeltastisch, de bouwstijl is te vergelijken met het Alhambra in Granada en je loopt dan ook weer van de ene AAAAAHHHH naar de ander OOOOHHHH in.
Ze hebben geweldig mooie plafonds van cederhout uit het Atlasgebergte. Vanwege de geur en nog een paar eigenschappen (neemt geen vocht op of zoiets). Nu moet je niet in 10 maar in 200 m2 denken en dan de uitleg van de gids: een plafond wordt ontworpen door een architect en de timmerman die de opdracht aanneemt koopt een partij hout en start dan met de uitvoering die altijd op basis van mozaïek is, denk daarbij aan stukjes van max 20x20 cm die hij stuk voor stuk zaagt en elke keer past en meet.
Als hij klaar is, breekt hij het plafond weer af en legt stukje voor stukje op de grond in de juiste compositie waarna een kunstschilder de stukjes gaat beschilderen. Is de schilder klaar komt de timmerman terug en brengt alles weer omhoog.Tussen ontwerp en klaar zitten 3 tot 4 jaar werk.
Wie gaat nu nog klagen als onze stukadoors eens een weekje verstek laten gaan?
Ik schat dat de rondleiding ongeveer een uurtje of 2 heeft geduurd, en eerlijk gezegd heb ik me geen moment verveeld. Staan we weer buiten en lopen netjes achter onze gids aan naar de grote moskee. Lopend komen we langs een kleinere Moskee waar buiten op straat heel wat mensen op hun gebedsmatjes zitten omdat er binnen geen plek meer is. Luisterend naar de woorden van de Imaan die het vrijdaggebed voorgaat.
Ik heb diepe bewondering voor de gelovigheid van deze moslims!
Bij de grote Moskee aangekomen neemt de gids afscheid en gaan we nu achter Jelle aan het grote plein op dat grenst aan de Souk.
En hier maken we kennis met het hedendaagse, zei het op toerisme gerichte, Marrakech.
Op dit plein is alles wat er aan gebouwen staat geschilderd in dezelfde bruin-rode kleur en dat is, zegt onze gids verplicht: geen afwijkende basis kleur.
Daarbij ademt dit plein een heel aparte combi: Marokko-Parijs. Verklaarbaar, Marokko is een Franse kolonie geweest en de Fransen hebben ergens in de jaren 1900 besloten dat niets meer in de oude kern (Souk) veranderd mag worden. Dus uitbreiden betekent er omheen (Jardin Majorelle ligt er ook buiten).
Overal waar je kijkt zijn cafeetjes, restaurants en allemaal hebben ze terrasjes op de onmogelijkste plekken en bijna allemaal met smeedwerk hekjes en luifels, heel apart.
Verder is de open ruimte van dit plein bezaait met toeristische attracties: slangenbezweerders, dat gejengel van hun fluiten is niet te overhoren en is op den duur behoorlijk irritant, mensen die een aap op je schouder parkeren en daar geld voor willen hebben, waterverkopers in hun rode uitrusting en grote ronde rieten hoeden op, rijen koetsjes met paarden , hele hordes donkere types die van alles te koop aanbieden: zonnebrillen, riemen, overhemden, smartphones, noem maar op en dan de bedelaars natuurlijk nog.
Gezien het goede weer is er ok nog een andere categorie ruimschoots vertegenwoordigd: DE toeristen,
Nu moet ik zeggen dat we ook hier de Souk zijn ingegaan en 1 ding valt op: hoe zuidelijker je komt hoe schoner ea (niet alles!!) wordt, Marrakech is dan ook voor mij, ik ben inmiddels een beetje ver-marokkaanst, schoon.
Je leest wel dat deze stad een heel diepe indruk achtergelaten heeft.
Als je van bijzonder houdt is een bezoek echt de moeite waard.
Salami
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
