zaterdag 10 februari 2018

Beetje vreemd gevoel dat vandaag in Nederland het carnavalsweekend begint en wij hier vanmorgen in Marokko wakker worden en je moet uitleggen wat carnaval is.

Lean gaat vandaag met een Jannie en Dorrie naar de Hamam om eens helemaal opgewarmd, doorgespoeld en uitgewreven te worden en ik zie een lekker “eigen” morgen tegemoet waarin ik mijn verslagen kan bij werken.

We zijn lekker op tijd met ons ochtend ritueel en dus nog even samen met z’n 3tjes de omgeving verkennen.
Verschil met gisteren is dat de lucht al blauw en het zonnetje heelijk warm is en als we de camping uitlopen wacht er een stevige verrassing.
Vlak achter Marrakech torent hoog met sneeuw en al het Atlasgebergte en zo dichtbij dat je “zo kunt aanraken” . Wat een fantastisch gezicht dat verder de hele wandeling domineert of je wil of niet je kijkt er steeds weer naar en bewondert dit fantastische uitzicht en daarbij lopen we in een heerlijk warm zonnetje over een vlak stenig landschap zomaar ergens naar toe, alle machtig wat een ruimte.

Terug bij de camper pakt Leanne haar “poedel-tasje” en ik installeer een stoel in de zon met de mand van Esch en de laptop, mijn ochtend kan niet meer kapot. Het schrijven, tikken dus, van het blog gaat vanzelf en voor ik het weet zitten er al 2 uur op, diverse medecamperaars zijn al komen informeren of het boek al af is :-)
Rond 12 is het blog klaar, zijn de foto’s uitgezocht en ga ik met Esch nog een keer naar het mooie uitzicht op de bergen van vanmorgen maar nu met fototoestel, en weer wordt het een feest hier.

Het is bijna 2 uur id middag en het busje met onze Hamam-dames rolt de camping op. Als ze uit het busje komen zien ze er allemaal even schoon en relaxed uit, zo relaxed zelfs dat Leanne zeker 2 versnellingen lager praat en doet als we gewend zijn en dat wil wat zeggen, toch!?!
Omdat ik net aan mijn lunch wilde beginnen wordt mevrouw even in die modus gehouden, op een stoel in het zonnetje gezet met een bordje op de schoot.

Dit houden we nog een tijdje vol tot dat het 15.20 is. Dan wordt het tijd om ea in de “klaar”-stand te krijgen voor een middagbezoek en gezamenlijk diner in Marrakech.
Om 1600 uur het busje in en nu via een alternatieve route langs 800.000 palmen, Marrakech is gebouwd in een oase, waar nu ook her en der kamelen (dromedarissen dus!) gezadeld staan en klaar liggen om toeristen op een rondje kameeldriving te trakteren.

Wij door naar de Medina, de oude binnenstad met 200.000 m2 Souk.
Even voor de beeldvorming: elk winkeltje bestaat gemiddeld uit 25 m2 dus tel uit hoeveel winkeltjes er zijn en ze liggen allemaal naar ambacht bij elkaar.
Als je dan ook door de straatjes loopt waar die winkeltjes als kralen aan een ketting naast elkaar geregen liggen met al die koopwaar op-voor-onder-over elkaar heen uitgestald bekruipt mij in ieder geval steeds weer het gevoel: wie verdient hier überhaupt iets?

Vanaf de grote Moskee, als af-, en opstappunt, lopen we meteen de Souk in en dompelen we onder in deze wonderbaarlijke wereld die aan de ene kant o zo uitdagend en aan de andere kant je voorzichtig maakt.
Het is weer een bedrijvigheid van jewelste, mensen stromen in en uit, daar tussendoor brommertjes, fietsers en mannen met handkarretjes lopen, rijden, geven gas en remmen, gebruiken ook hier snel ieder gaatje dat ze zien en het is en blijft een Allah-wonder dat er geen ongelukken gebeuren, vooral als je weet dat deze straatje max 2-2,5 meter breed zijn!

En ik kan je een ding zeggen na 3 uurtjes “Souken" was ik het he-le-maal zat, je wordt een beetje dronken van al die spullen, in die nauw straatjes, dat gewemel van mensen, flitsende brommertjes en fietsers, ik kon geen spullen meer zien, je onderscheidt gewoon niets meer, concentratievermogen van een pindanootje en dus weg hier, maar da tis makkelijker gezegd dan gedaan in deze wirwar we hebben toen nog zeker een half uur lang-door-over allerlei kraamtraatsteeghoekfriemeldinges gelopen en eindelijk kwamen we uit op het grote plein recht tegenover het cafe waar we opgepikt zouden worden en er was ook nog tijd om even op het terras uit te puffen onder het genot van een cafe-o-lait of mint-thee (neeeeeeee niet dat we geen biertjes of zo afslaan, maar is een Islamitisch land, je krijgt geen alcohol)

Nu om 19.00 uur was Jelle er en in de “zwaan-kleef-aan”-modus zijn we achter hem aan naar een restaurantje gelopen waar we met z’n 34en gegeten hebben, helaas was de kwali niet te best maar het gezelschap vergoedde dat ruimschoots.
Rond 21.30 staan we dan ook al buiten en zwerven we een beetje naar ons oppikpunt. Het grote plein blijft trekken en de hoofdattractie waarop en om het nachtleven van Marrakech zich concentreert.. Inmiddels is een groot deel door eettentjes ingenomen samen met de bekende slangenbezweerders met hun jengelfluiten, mensen met apen, waarzeggers en een nieuwe attractie (voor ons in ieder geval): muziekmakers: hoe ze dit organiseren geen idee, maar her en der staan mensen in een kring rondom een 4 tot 6tal gasten met kleine bongo-achtige trommels, tamboerijnen en snaarinstrumenten, muziek te maken, erg gezellig en erg ritmisch.
Heerlijk is te zien dat er een behoorlijke creativiteit is, als het gaat om mogelijkheden te bedenken geld te verdienen, eentje werkt me behoorlijk op mijn lachspieren: staat er een man een beetje tegen een gevel leunend heel betekenisvol de mensen aan te kijken die aan hem voorbij lopen. Voor hem, op straat, staat een personenweegschaal, zo een die je nog wel eens bij een huisartsenpraktijk ziet. Verder geen uitleg, geen bord, niets, voor iedereen duidelijk waar dit om draait: ge-wel-dig!!

Uiteindelijk zijn we rond 23.00 uur redelijk gaar terug bij de camper en na Esch begroet en even stevig uit gelaten te hebben zoeken we moe en voldaan ons bedje op.

Bonna notte