vrijdag 23 februari 2018

De hele nacht heeft er een mooi windje gestaan met een prachtige sterrenhemel (3x gecontroleerd vannacht!) en we voelde ons een beetje als Lawrence of Arabia :-) zeker toen we vanmorgen de luikjes oprolden en we getrakteerd werden op een schitterende zonsopgang in een strak blauwe hemel en dat geel-rode zand er onder.

Esch heeft op dit seintje gewacht en springt enthousiast op Leanne’s en daarna op mijn bed waar ze aan het voeteneind een goed plekje zoekt om zich op te rollen, eens genoeglijk te zuchten en de ogen weer te sluiten.
Inmiddels is de ochtendkoffie in de maak en ik start onmiddellijk met de productie van het verslag van gisteren.

0815 koffie op, verslag klaar en nu snel aankleden en de noodzakelijke lichaamsdelen poetsen en dan om 09.00 in de 4x4 (weer) een woestijnrit maken.

In deze rit hebben we Mohammed als driver en zit ik met Lean, Frank en Jacqueline in de jeep. We stoppen bij een aantal waterputten, een stuk of 8, die op een lijn liggen van een waterader en als je erin kijkt zie je op 4 meter diepte het water voorbij stromen.

Volgende stop is bij een mooi Kasbah-hotel met een heel zootje woestijn-taxi’s voor toeristen (dromedarissen dus) die een mooi geheel vormen met de grote zandduinen die er achter liggen, waarna we thee gaan drinken in een volgend Kashbah-hotel.
Daar wacht ons een verrassing, naast Berber-minth-thee is er ook warme chocolademelk. Nu lopen er een zootje Marokkanen rond met mutsen op en er zijn ook ijsmutsen bij, je weet wel zo’n unix-ijsmuts met pompoen aan de punt, maar koud (22 graden boven) kan ik het niet noemen. Het smaakt daarom niet minder!!
Na deze stop gaan we hotseknots naar een deel van de woestijn waar veel fossielen liggen. Na deze buk-stop worden we los gelaten in een Berberkamp waar we voor de thee in een Berbertent zitten en het buiten behoorlijk waait en we dus blij zijn een beetje beschut te kunnen drinken.
Van dit Berberkamp verhuizen we naar een rustplek met mooie tenten in de woestijn waar we Berber-pizza eten (hoe verzinnen ze het, maar smaakt heerlijk) en dan wordt de schudrit over te veel stenen voortgezet naar een steenkolenmijn.
En hier stond niet alleen mijn verstand stil ook de tijd heeft hier sinds het stenentijdperk geen millimeter bewogen.
We lopen tegen een steenslag helling op die mijn leeftijdgenoten herkennen als steenbergje. Bovenop een motorlier staat aan de rand van een diepe put van een meter breed en volgens alles 10 meter diep (je zag de bodem niet!)
Dit geheel zonder hekje. De lier brengt de mensen omhoog en omlaag, vandaag is het vrijdag en gebedsdag en is er niemand aanwezig. Maar gezien het supermoderne transport kan ik me voorstellen dat de omstandigheden waarin er gewerkt wordt niet veel beter zullen zijn.

Na dit uitstapje aan het stenen tijdperk glijden en schuiven we over het zand naar een dorpje met een soort gemeenschapshuis waar muziek gemaakt wordt en krijgen we een voorstelling van 6 zwarte Marokannen.
Ter ondersteuning verkopen ze eenvoudig gekopieerde cd’s voor 100 dirham en wij kopen natuurlijk eentje.
Deze geven we aan onze chauffeur om in zijn/onze auto te draaien maar hij geeft aan dat dit “zwarte muziek” is en niet geschikt voor de radio-cd van een “normale” Marokkaan (er is schijnbaar niet zoveel verschil in mensen en hun perceptie, waar ze ook leven).

Met deze ritme en zang voorstelling eindigt ons woestijn uitstapje.
Terug op de camping zijn wij EN Esch weer blij elkaar terug te zien, doen ons wasje en genieten verder van een heerlijk middagje in de zon.

Het (be)leven van de natuur hier is erg intensief EN de vakantie-rust krijgt ons nu een beetje te pakken.

Stoffige groeten uit de Sahara!
wordt vervolgd :-)