zondag 28 januari 2018

vanmorgen viel me in dat Hassan, onze Marrokaanse vogelaar, ons ook een lesje geschiedenis gaf.
Moulay Bousselham: Het is een plaats waar een heilige man geleefd en begraven is. Moulay betekent net als Sidi: groot man, Bousselham betekent hoofddoek. Moulay Bousselham is de naam die de plaatselijke bevolking aan deze man heeft gegeven toen hij vanuit Egypte kwam en een hoofddoek droeg.
Het graf is een een vierkant, wit gebouw met ronde koepel, in de buurt van de Moskee.
Deze man leeft voort volgens de Koran, de boodschap van Allah, omdat hij een van drie belangrijke dingen gedaan heeft:
kinderen goed opgevoed, iets in de wetenschap heeft betekend, iets heeft gerealiseerd waardoor mensen beter leven bv een project met drinkwater.

Vanavond, voor het eerst in ons hefbed, tik ik het verslag van vandaag terwijl mijn (buur)vrouw al lustig een paar boompjes wegronkt.
We wisten vanmorgen dat we gingen verkassen van Bouselham naar Mohammedie, een ritje van 150 km.
We waren vanmorgen al om 07.15 wakker en maakten een plan de campagne voor vandaag onder het genot van, ja je raad het al oma’s melkkoffie.
Omdat vandaag alle 17 campers van onze groep zouden vertrekken probeerden we zo vroeg mogelijk de camper verzorgd te hebben: afvalwater weg, schoonwater erin en toilet schoon. Om 08.00 stonden we op de verzorgplek en voor ons was alleen Rens.
Dat was dus in een half uurtje gepiept incl het schoonwater tanken waar Monica (van Andre) een goede tip gaf, die we natuurlijk gebruikten en het werkte als een fluitje van een cent.
Aansluitend “snel even” de berichten via de wifi bij het restaurant bekijken en het blog van gisteren plaatsen.
Met “even” waren we 2 uur later klaar, dwz rond 10.30 de weg op vanuit de camping.
Onze keuze was om meteen de autoroute te nemen en niet over de N-wegen die een stuk slechter zijn. je ziet niet zoveel op de autosnelweg, echter het wegdek is stukken beter en we waren net goed op weg alle indrukken te verwerken, dus nog geen plek op onze harddisk voor teveel nieuwe!
Nou ja wat heet, op deze autoroute kom je genoeg bijzondere dingen tegen: vrachtauto’s die ruim 1 meter boven hun laadbak geladen zijn, tot 3x toe passeren we een krotten wijk die je in India verwacht, golfplaten hokjes tegen elkaar aangebouwd, waterdicht “verpakt” met plastic zeilen en die weer verzwaard met stenen om wegvliegen te voorkomen. Bizar is dat minimaal elk 3e krot-hokje een schotelantenne op zijn golfplaten dakkie heeft staan.
Plattelands-voetbal 4 tegen 4 op een braak stukje grond (geen gras!) op blote voeten, het doel is gemaakt van stukken boomstam die aan elkaar geknoopt zijn, lijnen getrokken in de rood-bruine leem.
Overal ligt plastic afval en niet een beetje, het is een beetje het beeld van St Maarten, nadat die super storm over het eiland is geraasd.
Het valt zelfs op als je een stuk bos ziet waar eens geen afvalzakken, plastic flessen enz onder de bomen liggen.
Rond 14.30 zijn we aan de afslag Mohammedie Est en draaien af naar de grootste supermarkt in de hele omgeving:
Het is goed te zien dat Marokko een franse kolonie is geweest, deze erg grote super markt zie je ook bij de vleet in Frankrijk.
We lopen boodschappend rond en zijn na een klein half uurtje klaar.
Het is dan weer instappen en op naar de camping, 15 minuten verderop.
Camping Ocean View doet zijn naar eer aan, wel liggen maar niet kijken over de Atlantische, daarvoor moet je toch echt naar de hoofdpoort toe.
Aan de receptie een heel aardig jonge Marokkaanse vrouw die goed engels spreekt.
Binnen een kwartier hebben we onze mobiele huisje gestald, is leanne druk met de lunch en ik loop naar de receptie om 2x tajin (1x kip en 1x vlees) te bestellen, de wifi-code te bemachtigen en Esch uit te laten op het strand.
Als alle taken zijn accomplisched staat er een fijn middagmaal op me te wachten. Na dat met alle egards te hebben weggewerkt gaan we lekker het strand op om uit te waaien. Door het goede weer is iedereen buiten en coleur local wordt verzorgd door een Marokkaanse fruitboer die op de camping sinaasappels en mandarijnen vent. Aangezien wij nog een zak met 15 super “navels” hebben, mengen we ons niet in het vent-schouwspel maar glippen met Esch lekker richting poort, Jannie haakt onderweg aan.
Lopen langs deze oceaankust van zwarte basalt, heftige golfslag, zeewindje en temperatuurtje om zoenen en laagstaand zonnetje je rug lekker verwarmend, is een waar genoegen.
We rekken het dan ook tot de zon wegzakt en het begint te schemeren.
Als we het terras aan de ingang vd camping passeren heeft Lean wel trek in iets warms en we besluiten beide de Marokkaanse thee in die leuke zilverkleurige potjes eens te proberen. Het blijkt muntthee te zijn, heerlijk warm en sterk gezoet geschonken in een soort borrelglaasje.
Zo’n theepotje is pas leeg als je er 3 glaasjes uit hebt gedronken en dan is ook de zon verdwenen zodat we afrekenen ( 25 dirham voor 2 potjes= 2 euro 50)
en de warmte en geborgenheid van ons campertje lonkt.
De klok wijst 18.00 uur, het is al vroeg donker hier, nog even wachten tot het 19.00 uur is en we ons avondeten kunnen ophalen.
Even voor 19.00 wandel ik naar het restaurant ad ingang en daar begrijp ik toch zoveel frans dat het nog 20 min gaat duren. Dan maar even een ommetje langs de zee, het is goed donker maar genoeg te zien, 8 vrachtschepen die goed verlicht voor de kust liggen, een zwerfkat die mij opzoekt maar weer wegloopt als er niets te halen valt, 2 mannen die de stoelen binnenhalen vanaf het strand.
Die 20 min zijn zo om.
Ik krijg een dienblad met 2 warme tajines en een mandje met brood overhandigd waarmee ik balancerend over de hobbelpaden in het donker naar Lean loop ("je zult hier mee struikelen" )
De tafel staat al klaar en als de deksels van de tajines afgaan is de camper in no time gevuld met de geur van warme gestoofde groenten en vlees.
Een driekwartier smullen volgt en een rood wijntje vult het geheel mooi aan.
Na afloop bezorg ik de lege tajines terug en volgt ons avond ritueel: foto’s uitzoeken, blog tikken, boekje lezen.
Vanavond hebben we besloten om het 2 persoonshefbed maar eens uit te proberen. Leanne heeft het de vorige nacht nogal koud gehad en toen hebben wij een poging ondernomen om samen in een eenpersoonsbed te slapen. Wel de kwaliteit van de gedachte aan onze studententijd maar niet die van de slaap daagt uit het vannacht eens anders te proberen………..

bonnanotte :-)