zaterdag 17 februari 2018

Reizen staat vandaag op het programma, van M’hamid, aan de rand van de Sahara naar Skoura meer landinwaarts.
Totaal 290 km waarvan 260 km terug door de Draa-valley.

Vanmorgen is het zonnig en strak blauw, een dag die je je wenst.
Zoals gewoonlijk zijn we vroeg op, tenminste Lean, en ik wil graag de koffie op bed om mijn dag iets langzamer te kunnen starten.

En dan is het inpakken en wegwezen.
We rijden als eerste om 08.10 de weg op in een omgeving met nagenoeg ”nul” actie en dat past wel in het beeld van een zaterdagochtend.

Onze eerste geplande stop is ……. waar HET groene aardewerk gemaakt wordt, Tamegroute, en dat bereiken we na een goed uur.
Aan het begin van het dorp zijn een 6 tal winkeltjes, naast elkaar, aan de rand van de doorgaande weg die hun aardewerk goed zichtbaar uitgestald hebben.
We parkeren de camper en het plan is eerste langs ze allemaal te lopen om een beeld te krijgen wat ze hebben en wat we interessant vinden om beter te bekijken. Dat de eerste 3 goed en bij nr 4 worden we door een erg donkere Marokkaan aangesproken en naar binnen gehaald.
Hij start meteen in het frans dat ik redelijk goed kan volgen met uitleg over de fabricage, hoe de specifieke kleur gemaakt wordt en hoe de variaties in de kleurstelling.
Gedurende zijn uitleg vraagt hij langs zijn neus weg of we gezoete of niet gezoete thee drinken, ook hier proberen ze met alle macht een koop emotioneel te maken (He Pim zou Jasper hier ook geweest zijn :-)) .
Inwendig heb ik daar veel plezier over en voel ook dat hij ons steeds meer probeert in te palmen.
Na de uitleg komen Yvonne en Peter binnen, ook van plan het aardewerk te bekijken, specifiek een Tajine. Na hen landen ook Andre en Monica in dit zaakje en wordt het gezellig druk.
Intussen hebben Lean en ik de hele zaak doorgekamd en zijn op een andere afdeling: kleding, snuisterijen, matjes en dergelijke, terecht gekomen.
Ik confisqueer meteen 3 heel mooie lange berber sjaals, Lean heeft haar keuze mbt het aardewerk gemaakt en informeert naar gebedskralen die de man evenlager licht hijgend presenteert.
En dan begint het spelletje om de prijs, die hij hoog inzet dat ik meteen zoiets heb van: dat gaat hem niet worden.
Mooie van langer in Marokko zijn en intussen gewend aan hun manier van zaken doen is dat ik meteen mijn emotionele binding afleg en de uitgezochte spullen wil achterlaten.
Lean en ik overleggen, zij vindt het net als ik veel geld maar weet niet goed hoe de verkoper dit duidelijk te maken waarop ik hem vertel dat de prijs voor hem goed is maar voor ons veel te duur.
Dan heeft ons Marokaantje schijnbaar in de gaten dat hij niet bij mij moet zijn maar dat er bij Leanne nog iets te halen valt.
Wij lopen naar de deur met hem in de achtervolging en roept Lean terug. Terwijl ik al buiten sta ben ik geamuseerd benieuwd naar de afloop die ik even later gepresenteerd krijg door Leanne die naar buitenkomend zegt: "haal eens dat stuk chocolade uit de camper”
Zo gezegd zo gedaan, ik terug, kom met de chocolade in de hand langs de eerste winkel en daar vraagt de eigenaar of ik niet ook een stukje voor hem heb (jaja zo gaat dat hier!.
Ik ben nog niet bij de winkel of Lean komt met de in krantenpapier ingepakte pakjes in de armen mij tegemoet. We draaien om en leggen eerst alles in de camper waarna zij teruggaat om de chocolade af te geven. Ik geef haar meteen 2 pennen voor de eerste winkelbaas die ik, als ik even later met de camper langs hem rij, met een brede grijns een dikke duim naar mij omhoog zie steken. Fijn weer iemand gelukkig gemaakt.
Lean met een cadeautje ?!? (dat zij weer mocht uitzoeken omdat we de chocolade hebben geven) stapt in en ik hoor nu van haar hoe het verloop is geweest: ze hebben allebei water bij de wijn gedaan en Leanne is tevreden, wat wil ik nog meer!?!

We rijden weer, nu door de fantastisch mooie Draa-valley, langs de 2 miljoen palmen en zeer schilderachtige lemen dorpjes waar vooral vrouwen in bonte kleding druk zijn met hun dagelijkse gang.

Rond 13.00 stoppen we op een stuk waar het mogelijk is om vanaf onze weg een verbindingsweg te bereiken die een 50 meter verderop ligt en vlak langs een palmplantage loopt.
Ik parkeer de camper bij een ingang van de plantage en stap met Esch uit om “gassie” te doen en kijken of we geen bedrijvigheid in de weg staan met onze camper.
Verderop hoor ik wat gelach en zie een jongen en een meisje samen onder een paar palmen zitten. Voordat ik me discreet kan terug trekken hebben die 2 me al gezien. Het meisje loopt weg en de jongen komt naar me toe. Ik vertel hem in het frans dat we wat willen eten aan de rand van de weg, hij echter geeft aan alleen “manger”-eten, te verstaan en verder alleen “arabic” te spreken. We lachten samen over deze taalbarriere maar hij biedt me wel zijn dadels aan om te eten. Heerlijk.
Naar onze camper toe lopend eet ik een paar dadels, die mierezoet zijn!, en daar geef ik hem 5 dirham waarna hij vertrekt. Leanne heeft dan de lunch klaar die we samen genieten onder de palmen in de plantage.

En verder gaan we weer, de vallei door en genieten van een heel exotische plaatje: palmen tegen een achtergrond van besneeuwde bergtoppen.
als we in totaal 260 km gereden hebben bereiken we Ouarzazate met een volgende geplande stop: Super Marche’ Dimitri.
De enige in de buurt en de verre omtrek waar alcohol verkocht wordt (onze boezzz is bijna op!!)
Nu denk je bij "super marche" toch aan heel wat, aan een iets frans, misschien westers, groter gebouw, met veel ramen, grotere parkeerplek.
We rijden uiteindelijk dan ook 2x langs, zien het opschrift "super marche” wel maar dat nodigt niet uit om te stoppen voor iets on-moslim-achtigs als alcohol.
Navraag bij een man, een jongen, een vrouw en een agent en eindelijk staan we er voor: 3 kleine zaakjes, apart, niet gekoppelde winkeltjes met “nul”-parkeerplek ervoor.

Half uurtje later hebben we onze boodschappen en 5 flessen wijn in de camper en rijden we naar onze camping.
Deze ligt mooi van de weg af en omdat wij rond 16.30 de 3e aankomsttijd noteren, zien we de overige 14 equipes aankomen en zich installeren.

Om 18.30 is het etenstijd in de restauratie van de camping waarvoor iedereen een gerecht heeft mogen uitzoeken en opgeven 3 dagen geleden.
Het gaat ergens een beetje fout als er iemand een gerecht denkt te hebben dat achteraf door Lean besteld is die zich echter snel aanpast door te eten wat er overblijft.
Na een heerlijk maaltje, zijn we rond 21.30 onder een prachtige sterrenhemel, Esch nog een rondje camping geven, wat fotowerk doen en dan lekker de warmte van ons dekbedje op te zoeken.

zzzzzzzzzzzzz