maandag 22 jauari 2018

Nou Nou Nou
Voor Leanne was het een vroegertje, al om 20.00 onder de wol (niet echt lekker) voor mij een latertje: 00.00. , Ludovico Einaudi was -met dank aan Jos- ook zo mooi met de oortjes, het was middernacht voordat ik er erg in had.

Vanmorgen om 07.30 wakker met z’n drietjes, even na mijmeren over gisteren.
Leanne haalde aan dat we in de oude binnenstad van Burgos tegen een mini-familia aanliepen (man-vrouw-puber zoon, allemaal rokend) die net een bar uitkwamen. De man sprak mij aan over Esch met lekker Spaans-engels: “wattterdogue?” hij gaf een teken dat we even moesten wachten, deed de deur van de bar open en riep zijn vrouw en hun hond: een spaanse watterdogue!! Er ontspon zich een gesprek met handen en voeten, deels spaans deels engels erg grappig en hartelijk.

Nu dan, op-op-op melkkoffie maken, aankleden, Esch uitlaten, camper reis klaar maken, vandaag staan 750 km op het menu om dan uiteindelijk in Sevilla uit te komen waar weerapp 21 graden en fully sunshine aangeeft.
Wie wil er dan nog in bed blijven liggen bij 6 graden en strak bewolkt???

9 uur en we zijn en route, er valt weinig bijzonders te vertellen behalve dan dat het landschap om ons heen in een mist gehuld is.
Bijzonder is het wel om te realiseren dat je in Spanje bent (normaal zomer, warm en droog met dito kleuren) en nu is het haast voorjaarsachtig.
De kleuren die ons omringen zijn voller, haast frisser, de aarde bruin, de dennen groen, het gras is wel geel maar niet dat uitgedroogde witte van juli-augustus.

Uurtje later verorberen we al rijdende het ontbijt. Leanne haar yogo met fruit en ik versnipper het stokbrood van gisteren.

het wordt 12.00 uur, we hebben 200 km achter ons en tijd voor een sani-pauze, diesel-refil en kijken of we lpg kunnen vinden.
Leanne met haar iPhone (hoe moet dat dadelijk in marokko??) is haast sneller dan het geluid. Salamanca 21 km, 15 min rijden en een beetje van de autopista af.

De App brengt ons bij een goed verzorgd tankstation aan de rand van de city.
Een heel aardige baas verzorgt de diesel-refil en komt ook al snel met een passtuk voor de lpg aanzetten.
Hij maakt duidelijk dat ieder merk in Spanje zijn eigen lpg-plug heeft en dat passtukken overal ter plekke aanwezig zijn.
Naast diesel en lpg kopen we een pane en een zak van 5 kg grote dikke pelsinaasappels.

Leanne en ik wisselen van positie en we karren weer.

12.30 en het spaanse zonnetje sluipt uit zijn wolkenschuil dusdanig dat we plotseling in stralende zonneschijn rijden met 11 graden op de meter dat achter de voorruit aanvoelt als voorjaar.

We slalommen verder over de autopista door de bergen met besneeuwde toppen en de termo geef 14 graden aan (buiten!!) zonnetje schijnt dat het een lieve lust is.

Ergens heeft de zittende piloot er weer 2 uurtjes opzitten en wordt het tijd om de wacht te wisselen.
Dat doen we 50 km voor Merida op een areo de servicio (tankstation dus) lekker in het zonnetje, wijds zicht op bergen waar een dicht wolkendek overheen gedrapeerd is en op een parkeerplaats waar “netjes" op z’n spaans geschreven wordt.
De pane wordt belegd, melk koffie gemaakt en als toetje een heerlijke sinaasappel.
Dan is Esch aan de beurt met een tennisbal proberen we hem aan het lopen te krijgen maar ja het is een Lagotto, apporteren staat niet in zijn woordenboek en als je dit ziet begrijp je waarom hij zo goed in truffels zoeken is, juist ja die liggen stil :-).
Nou half uurtje later op-, en inpakken en daar gaan we weer met dat verschil dat we ons tijdschema hebben aangepast, Merida schijnt volgens onze camina (spaans voor dame die camino loopt) een leuke plaats te zijn en de autopiste naar Sevilla loopt er langs.
Helaas pindakaas zitten we 10 km na onze pauze in een dichte mist (dat wolkendek dat een paar regels eerder zo mooi over de bergen gedrapeerd lag) de temperatuur is er gezakt tot 10 graden en laten we daar nu net geen zin in hebben, dussssssss………doorrijden!!

1 uurtje later, het is of de duivel ermee speelt, uit de mist en in de volle zon, lekker toch!?!
Nog een uurtje later, allo allo Sevilla.
Inmiddels heb ik van Leanne met enige regelmaat een bidon met water onder mijn neus gekregen en je weet hoe het met water gaat, erin maar ergens er ook weer uit en dan meestal op de meest onrustige tijdstippen.
Nu dus in de spits in Sevilla met nog 100.000 ongeduldige spaanse weg(mis)bruikers moet ik al een tijdje heel erg nodig en daar krijg ik niet echt een gelegenheid voor.
Maar ja je weet, als de nood hoog is, is er altijd wel ergens een plekje.
Die vind ik weg draaiend van een lekker drukke rotonde op een soort trottoir met een lage stoeprand waar geen voetgangers of ander verkeer deelnemend gespuis verkeerd op dat moment.
Net als ik de camper mooi langzaam over de rand heen help roep Lean “politie” ik trek de handrem aan en sprint naar het campertoilet roepende: zeg maar dat ik aan de diaree ben.
Schijnbaar is de Hermandad het hier gewoon dat er fratsen worden uitgehaald en hebben ze geen zin in buitenlanders, dus rijden ze gewoon door.
Na wat zoekwerk vinden we de camperplaats (een grote parkeer plaats zonder voorzieningen 500 meter van het centrum, lekkerrrr hoorrrr (Tessa).

De wandelpantoffels gaan weer aan, geen extra jas nodig bij 20 graden, rugzak om en fototoestel mee, hoppa op naar Sevilla the old town, op naar een caffe-con-leche.
Het loopt heerlijk in het zonnetje en er is genoeg moois te bewonderen.
Het schaduwrijke stadspark, de fantastische gebouwen uit lang vervlogen tijden, de kathedraal en natuurlijk de winkelstraatjes (ik heb tenslotte een dame bij me).
Bij de kathedraal besluiten we spaanser dan spaans cafe te drinken bij Star Bucks, toch….:-)
Hij is in ieder geval goed!!
We zitten net, wordt Esch gespot door 2 Amerikaanse dames.
Het gesprek begint over honden en gaat via Trump-Wilders over hun Air B&B.
Erg leuk dat wel maar ergens was ik bang dat onze cafe op z’n minst koud zou zijn en misschien wel al verdampt voordat die 2 hun air-kamer op zouden gaan zoeken, maa het viel gelukkig mee, net als Trump, je denkt dat er aan die 4 jaar geen eind komt en toch zijn ze zo voorbij, let maar op.

Na de Spaanse koffie lopen we nog wat door de stad en komen rond 19.00 tot de ontdekking dat het nog aardig licht is en een beetje honger beginnen te krijgen.
Dus camper-waarts dan maar.
Na een half uurtje bereiken we ons huis-on-wheels en kan de avond beginnen. Leanne aan de kook en ik los het probleem van een volle poepdoos Spaans-creatief op.
Even later zitten we heerlijk te smullen van vers geblancheerde mixed groentepotje, Hollandse piepers en een paar hanebatsen.

Voor de rest verloopt deze avond redelijk standaard:
afwassen, Lean aan de Ereader en ik tik-werk.

Hasta Manana