woensdag 31 januari 2018
Door: frans
Blijf op de hoogte en volg Leanne
03 Februari 2018 | Marokko, El Jadida
Vanmorgen wakker geworden met een zeer speciaal Marokko-gevoel door de opgedane indrukken van gisteravond.
Zonder vervelende situaties ronddwalen op de souk in het half donker, de echte duizend-en-een-nacht sfeer van de Portugeese wijk van El Jadida waarbij we door iedereen oprecht geholpen werden die we aanspraken en uiteindelijk het diner in restaurant l’Iglesias.
Het smaakt naar meer, naar nog eens jezelf onder dompelen in die zeer afwijkende totaal ervaring van gewoonten, kleuren, geuren en invullingen van ruimte.
Bijzonder is, en dat weet je ook wel, dat als jezelf de eerste stap doet je de ander de gelegenheid geeft op zijn manier daarop te reageren met heel mooie ervaringen als resultaat.
Dus vanmorgen wakker met een lekker zonnetje, en de wetenschap (weer) een dagje vrij, een dagje dat we naar goeddunken mogen invullen, en voor mij-ons heel bijzonder hier aan zee, en nog wel een plekje aan zee waar men dat schoon is, cq schoon wordt gehouden.
Na ons koffie-ritueel gaat Leanne de masterclass van de groep volgen in Yoga-ochtendgym. Ik ruim intussen de camper op en lees het Jin-shin-jiyusu-boek van Leon en pas het meteen toe met heel een heel speciaal resultaat, ik voel wanneer energie stroomt en ook waar en wanneer het zich ophoopt.
Lean terug, wij lekker de stoelen uit en zonnnnnneeeeennnnnnnn!!
daarbij plannetje maken voor vanmiddag het strand - Portugese wijk met cisterne (op z’n mooist qua lichtinval rond 15.00 uur) en oude stadsdeel met Souk te bezoeken.
Na het middagmaaltje, Esch uitlaten, en met z’n 2tjes op naar “ons avontuur”.
Wegwijs door de vorige avond lopen we langs de strandboulevard.
Onderweg lopen ook Henk en Jannie, waar we de ervaringen van gisteravond nog eens mee ophalen en met z’n 4tjes lopen we vrolijk pratend door.
In de Portugese wijk worden we meteen aangeschoten door diverse eigenaren van winkeltjes met souvenirs. Een maakt het gewaagd “bont” door te vragen waar we vandaan komen en bij het antwoord Holland te roepen: holland: kijken-kijken-niets kopen en dat een beetje uitdagend(treiterig) blijven herhalen.
Jammer voor de gast maar de omstandigheden zijn niet van dien aard dat we iets willen kopen.
Even verder wordt onze interesse gevangen door een jonge man die een winkel in kruiden en schoonheidsproducten op natuurlijke basis heeft, hij nodigt ons, de dames vooral uit voor een presentatie waar ze natuurlijk op ingaan en uiteindelijk weer iets meer kopen, en voor meer geld dan dat verstandig is, maar ala hij doet het op een zeer enthousiast en aanstekelijke wijze.
Even verder en net voor 15.00 uur (de cisterne!!) worden we door een goed uitziende jonge, netjes geklede man aangesproken of we geen koffie willen komen drinken op zijn dakterras, een kolfje naar mijn - onze hand, wij mee dus en even later staan we op de eerste verdieping waar we tekst en uitleg krijgen over de stads-maquette, het interieur, de bijzondere foto’s die er hangen over paarden, paardenraces en de zeer mooie ogen van gesluierde vrouwen. (hier krijg je een lesje: hoe minder je ziet hoe meer het je uitdaagt, prikkelt!)
Bij een blik uit het raam zie ik dat de cisterne open is, Lean-Jannie_Henk willen eerst ad koffie, ik loop alvast naar de cisterne.
Het is een oude opslagplaats die de Portugezen eerst hebben gebruikt voor wapens en voedsel en later pas voor water ivm een beleg.
Het is er goed donker en het lijn-en-lichtspel van de pilaren met het laagje water is heel bijzonder en ik maak weer, eigenlijk veel te veel, foto’s.
Na een uurtje heb ik alle zichthoeken wel gezien en ga terug naar mijn gezelschap dat inmiddels een etage hoger op het dakterras is geland en samen met Loes, Ben, Wietze en Jolanda aan de koffie zit.
Ook hier is het uitzicht fantastisch mooi over het oude stadsdeel waardoor de bestelde thee de kans krijgt eerst nog iets af te koelen en het fototoestel weer in stelling wordt gebracht.
De zon begint te zakken en het wordt chilly, dus tijd om verder te gaan.
Op straat komen we een groenteventer met kar en een zeer schattig ezeltje tegen. Ik maak een foto en dat vindt hij niet echt leuk. Ik werp een blik op zijn waren en zie dat ze erg goed zijn en geef aan dat we wat willen kopen waarop de jonge man meteen een ander gezicht trekt. We kopen een zak vol groenten voor 9 dirham (85 eurocent) en ik geef hem 10 met de mededeling dat de ene dirham voor de foto is, aan het gezicht van de man te zien kan zijn dag bijna niet meer kapot. Zo vandaag heb ik voldaan aan het koran-gebod dat je elke dag een goede daad moet doen.
Nu verder naar de oude stad, de Souk, het is inmiddels 1700 uur tijd voor de inkopen van van alles: eten, kleding, bouwmaterialen, you name it en je ziet het hier op en langs de straat uitgestald.
Naast de beleving van gisteren: langslopen en kijken, doen we nu, wel nog een beetje terughoudend, mee door naar stalletjes toe te gaan als de waren aanstaan, ze uit te zoeken en te kopen. Ik maak ook diverse keren contact in IT winkeltjes omdat ik een mini-sd-kaart nodig heb voor de TOMTOM en uiteindelijk lukt het om er een te kopen, YES!!!!!!
Verder de Souk in, naast de ervaringen die we al hadden worden we nu getrakteerd op een slagerij-scene: een halve koe die buiten aan de pui van een slagerij hangt en waarvan de onderdelen op een snijplank in een raam ter keuring en koop liggen (dit is de nachtmerrie van iedere handhaver en regelgever op gezondheid en hygiene gebied)
Fiets-, en bromfietsreaparateurs alles even donker en zwart van de olie en smeer. Ze maken hier van 2 kapotte 1 goede en de overige onderdelen liggen overal te kijk en te koop voor ieder die ze nodig heeft. Eerlijk is eerlijk het zijn vaklui op technisch gebied die net als bij ons vroeger alle weer aan de praat weten te krijgen.
We (ver)dwalen nog verder op zoek naar bijzondere taferelen en ervaringen.
Ik ben op zoek naar zo’n Marokkaanse jurk die mannen hier dragen en schiet ergens een winkel binnen waarop “tailleur” staat. Helaas de man verkoopt alleen Marokkaanse dames jurken.
(ik zou wel een willen weten wat hij vanavond thuis verteld: “heb ik vandaag zo’n idiote buitenlander in mijn winkel die opzoek is naar een jurk voor mannen…..rare jongens die buitenlanders!)
En verder gaat de reis door een voor ons onbekende, maar zeer bijzondere Marokkaanse wereld totdat het begint te schemeren, we hongerig worden en de temperatuur zakt zodat we naar onze campertjes beginnen te verlangen.
“Camperthuis” gekomen staat Esch al blij staartend ons op te wachten, koken we...zoeken de foto’s uit….lezen nog een beetje……poetsen de tandjes……….en hasta lavista……….,
Zonder vervelende situaties ronddwalen op de souk in het half donker, de echte duizend-en-een-nacht sfeer van de Portugeese wijk van El Jadida waarbij we door iedereen oprecht geholpen werden die we aanspraken en uiteindelijk het diner in restaurant l’Iglesias.
Het smaakt naar meer, naar nog eens jezelf onder dompelen in die zeer afwijkende totaal ervaring van gewoonten, kleuren, geuren en invullingen van ruimte.
Bijzonder is, en dat weet je ook wel, dat als jezelf de eerste stap doet je de ander de gelegenheid geeft op zijn manier daarop te reageren met heel mooie ervaringen als resultaat.
Dus vanmorgen wakker met een lekker zonnetje, en de wetenschap (weer) een dagje vrij, een dagje dat we naar goeddunken mogen invullen, en voor mij-ons heel bijzonder hier aan zee, en nog wel een plekje aan zee waar men dat schoon is, cq schoon wordt gehouden.
Na ons koffie-ritueel gaat Leanne de masterclass van de groep volgen in Yoga-ochtendgym. Ik ruim intussen de camper op en lees het Jin-shin-jiyusu-boek van Leon en pas het meteen toe met heel een heel speciaal resultaat, ik voel wanneer energie stroomt en ook waar en wanneer het zich ophoopt.
Lean terug, wij lekker de stoelen uit en zonnnnnneeeeennnnnnnn!!
daarbij plannetje maken voor vanmiddag het strand - Portugese wijk met cisterne (op z’n mooist qua lichtinval rond 15.00 uur) en oude stadsdeel met Souk te bezoeken.
Na het middagmaaltje, Esch uitlaten, en met z’n 2tjes op naar “ons avontuur”.
Wegwijs door de vorige avond lopen we langs de strandboulevard.
Onderweg lopen ook Henk en Jannie, waar we de ervaringen van gisteravond nog eens mee ophalen en met z’n 4tjes lopen we vrolijk pratend door.
In de Portugese wijk worden we meteen aangeschoten door diverse eigenaren van winkeltjes met souvenirs. Een maakt het gewaagd “bont” door te vragen waar we vandaan komen en bij het antwoord Holland te roepen: holland: kijken-kijken-niets kopen en dat een beetje uitdagend(treiterig) blijven herhalen.
Jammer voor de gast maar de omstandigheden zijn niet van dien aard dat we iets willen kopen.
Even verder wordt onze interesse gevangen door een jonge man die een winkel in kruiden en schoonheidsproducten op natuurlijke basis heeft, hij nodigt ons, de dames vooral uit voor een presentatie waar ze natuurlijk op ingaan en uiteindelijk weer iets meer kopen, en voor meer geld dan dat verstandig is, maar ala hij doet het op een zeer enthousiast en aanstekelijke wijze.
Even verder en net voor 15.00 uur (de cisterne!!) worden we door een goed uitziende jonge, netjes geklede man aangesproken of we geen koffie willen komen drinken op zijn dakterras, een kolfje naar mijn - onze hand, wij mee dus en even later staan we op de eerste verdieping waar we tekst en uitleg krijgen over de stads-maquette, het interieur, de bijzondere foto’s die er hangen over paarden, paardenraces en de zeer mooie ogen van gesluierde vrouwen. (hier krijg je een lesje: hoe minder je ziet hoe meer het je uitdaagt, prikkelt!)
Bij een blik uit het raam zie ik dat de cisterne open is, Lean-Jannie_Henk willen eerst ad koffie, ik loop alvast naar de cisterne.
Het is een oude opslagplaats die de Portugezen eerst hebben gebruikt voor wapens en voedsel en later pas voor water ivm een beleg.
Het is er goed donker en het lijn-en-lichtspel van de pilaren met het laagje water is heel bijzonder en ik maak weer, eigenlijk veel te veel, foto’s.
Na een uurtje heb ik alle zichthoeken wel gezien en ga terug naar mijn gezelschap dat inmiddels een etage hoger op het dakterras is geland en samen met Loes, Ben, Wietze en Jolanda aan de koffie zit.
Ook hier is het uitzicht fantastisch mooi over het oude stadsdeel waardoor de bestelde thee de kans krijgt eerst nog iets af te koelen en het fototoestel weer in stelling wordt gebracht.
De zon begint te zakken en het wordt chilly, dus tijd om verder te gaan.
Op straat komen we een groenteventer met kar en een zeer schattig ezeltje tegen. Ik maak een foto en dat vindt hij niet echt leuk. Ik werp een blik op zijn waren en zie dat ze erg goed zijn en geef aan dat we wat willen kopen waarop de jonge man meteen een ander gezicht trekt. We kopen een zak vol groenten voor 9 dirham (85 eurocent) en ik geef hem 10 met de mededeling dat de ene dirham voor de foto is, aan het gezicht van de man te zien kan zijn dag bijna niet meer kapot. Zo vandaag heb ik voldaan aan het koran-gebod dat je elke dag een goede daad moet doen.
Nu verder naar de oude stad, de Souk, het is inmiddels 1700 uur tijd voor de inkopen van van alles: eten, kleding, bouwmaterialen, you name it en je ziet het hier op en langs de straat uitgestald.
Naast de beleving van gisteren: langslopen en kijken, doen we nu, wel nog een beetje terughoudend, mee door naar stalletjes toe te gaan als de waren aanstaan, ze uit te zoeken en te kopen. Ik maak ook diverse keren contact in IT winkeltjes omdat ik een mini-sd-kaart nodig heb voor de TOMTOM en uiteindelijk lukt het om er een te kopen, YES!!!!!!
Verder de Souk in, naast de ervaringen die we al hadden worden we nu getrakteerd op een slagerij-scene: een halve koe die buiten aan de pui van een slagerij hangt en waarvan de onderdelen op een snijplank in een raam ter keuring en koop liggen (dit is de nachtmerrie van iedere handhaver en regelgever op gezondheid en hygiene gebied)
Fiets-, en bromfietsreaparateurs alles even donker en zwart van de olie en smeer. Ze maken hier van 2 kapotte 1 goede en de overige onderdelen liggen overal te kijk en te koop voor ieder die ze nodig heeft. Eerlijk is eerlijk het zijn vaklui op technisch gebied die net als bij ons vroeger alle weer aan de praat weten te krijgen.
We (ver)dwalen nog verder op zoek naar bijzondere taferelen en ervaringen.
Ik ben op zoek naar zo’n Marokkaanse jurk die mannen hier dragen en schiet ergens een winkel binnen waarop “tailleur” staat. Helaas de man verkoopt alleen Marokkaanse dames jurken.
(ik zou wel een willen weten wat hij vanavond thuis verteld: “heb ik vandaag zo’n idiote buitenlander in mijn winkel die opzoek is naar een jurk voor mannen…..rare jongens die buitenlanders!)
En verder gaat de reis door een voor ons onbekende, maar zeer bijzondere Marokkaanse wereld totdat het begint te schemeren, we hongerig worden en de temperatuur zakt zodat we naar onze campertjes beginnen te verlangen.
“Camperthuis” gekomen staat Esch al blij staartend ons op te wachten, koken we...zoeken de foto’s uit….lezen nog een beetje……poetsen de tandjes……….en hasta lavista……….,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
