maandag 29 januari 2018

Nou het was warm en gezellig in ons 2-persoons hefbedje.
We waren 5 minuten voor de wekker wakker, ja je leest het goed: de wekker werkt op vakantie. Vandaag staat de derde grootste moskee ter wereld op programma en ie staat in Casablanca. Om 08.30 uur vertrekt de bus, dus hophop eruit.
We waren ruim op tijd voor de bus en het voelt als een schoolreisje met dat verschil dat de koppies al wat ouder zijn, de uitgelatenheid is hetzelfde.
Het weer valt wat tegen, wat heet: het is bewolkt met een aangenaam temperatuurtje en ons eerste dagdeel (moskee) is toch binnen, dus……

Ze hadden ons al gewaarschuwd, Casablanca is een mini-mierennest en inderdaad, het was er een. Je wil daar echt niet met je auto in terecht komen en helemaal niet met je camper dus diepe buiging voor de buschauffeur die ons er toch maar doorheen krijgt.

Rond 09.30 zijn we bij de Moskee het vergelijk met St. Pieter in Rome popt bij me op. wat een grandeur, wat een maatvoering de minaret alleen al is 200 meter hoog en de rest is in verhouding.
Superlatieven ontbreken vooral als je bedenkt dat deze moskee gebouwd is van 1987 t/m 1994 in 7 jaar tijd met giften uit de bevolking. Het doet denken aan onze middeleeuwen met zijn memento mori: als voor het hiernamaals.

Mooi is het commentaar uit de groep te horen, iedereen denkt er verschillend over. De een vind het geweldig, wat een pracht en praal, wat een project, wat een geloofsovertuiging als je dit voor elkaar krijgt.
Een ander vindt het te sterk lijken op een kerk (vind ik niet vreemd wetende dat een fransman het ontwerp gemaakt heeft) qua afmetingen en materialen koud en kil, letterlijk: ik voel me niet thuis, ben in de blauwe moskee geweest daar heb ik dik een uur op mijn knieën gezeten en dat voelde als een warm welkom.
Ikzelf wordt er stil van, kijk en geniet van de lijnen en de harmonie in het gebouw. Als de architect onze nietigheid tov van de schepping heeft willen uitdrukken dan is hij daar wat mij betreft in geslaagd. Wat het niet bij mij doet is uitnodigen tot bidden, tot in mezelf keren, daar is het gebouw voor mij te imposant voor, het leidt te zeer af.

Rond 10.00 uur staat er een duistere Marokkaanse gids voor ons klaar en binnen 5 minuten gebeurt er iets vreemds.
Het schijnt dat Jelle iets niet begrepen heeft, daarover is de gids erg gepikeerd en laat dat in niet mis te verstaan duits weten. Dat valt natuurlijk niet in goede aarde en een van ons maakt met een handgebaar duidelijk dat de gids best wel iets mag dimmen, wat natuurlijk bij de gids weer slecht valt, en zo lopen de gemoederen hoog op. De gids neemt daarop een time out nadat hij zich schijnbaar over zijn irritatie heeft heen gezet, begin hij aan de rondleiding alsof er niets gebeurd is en in het komende uur krijgen we te horen welke en hoeveel materialen er voor de diverse doelen gebruikt zijn en wat het ontwerp duidelijk wil maken.
Van vrouwenafdeling tot symbolische wasruimte, Titanium koningspoort tot glaskandelaars, merano, uit Venetië en cederhout uit het Atlas gebergte dat geen vocht opneemt daarbij niet te vergeten het dak dat in 3 min open en in 5 min dicht kan (dat redden ze in de arena in Amsterdam niet) het is allemaal even groot en mooi. Saillant detail: het plein voor de moskee, 9 hectaren groot, wordt met de ramadan helemaal dicht gelegd met tapijt zodat 60.000 gelovigen buiten de moskee kunnen bidden, 25.000 binnen en 5000 vrouwen op hun balkonnetje. Dat zijn pas aantallen voor een thuiswedstrijd!! EN ze hebben geen ME nodig.

Rond 11 uur weer buiten en het is mooi zonnig geworden, dus nog even gebruik maken van de gelegenheid om foto’s rondom te maken, waarna het tijd is voor een bakkie leut aan het strand.
Omdat de zon vindt dat hij genoeg gedaan heeft en zich terugtrekt achter een paar stevige wolken genieten we van de koffie op een overdekt terras.

Om 13.00 uur zijn we terug bij Esch en alle hondjes reageren hetzelfde: blij enthousiast en tijd voor een wandeling met plas. De middag en avond gaan op aan wat luieren in het zonnetje, een wandeling langs het strand en onze markante thee ceremonie op het terras, met het plaatsen van het blog en een poging om 4 foto’s te plaatsen die jammerlijk ten ondergaat wegens gebrek aan daadkrachtig internet.

En………vroeg naar bed want morgen verkassen we weer!!!!

lagaylacham :-)