woensdag 7 maart
Door: frans
Blijf op de hoogte en volg Leanne
17 Maart 2018 | Spanje, Sant Jordi
de app had het bij het rechte eind
de zon klimt in een mooie blauwe hemel
lekker briesje
fijn temperatuurtje
dus……..
want Esch kan niet mee, te rotsig, te steil, te gevaarlijk, dus eerst een fikse ochtendwandeling voor haar en meteen op ontdekkingsreis naar brood of op z’n spaans: pan.
Uurtje later hebben we mooi alle ochtend noodzakelijke onderdelen ingevuld en gaan we al stokbrood-bijtend naar Jan en Monique.
Ge4rt voorzien van: water, nordic-walking-stick (alleen dat woord al), zonnebrand, hoedje, mandarijntjes benaderen we de penon.
Nu moet je weten dat we zeker 40 jaar geleden regelmatig in de gelegenheid zijn geweest om deze puist te beklimmen. Dit echter nu pas doen, temeer daar we nu weten dat er een pad is, je niet door of over water heen moet.
Enfin liever laat dan nooit of hoe ouder hoe driester (nee, niet triester, driester!!)
Het begin is mooi geplaveid en meteen lekker stijl tot een in de rots gehakte doorgang va een meter of 40. Deze camoufleert het paadje, rotsbodem die ab-so-luut niet egaal is, zigzag omhoog klimt, tussen, om en over rotsblokken heen waar zo nu en dan zelfs touwen en kettingen aanhangen om het risico op vallen te verminderen.
Echter de omgeving, het weer, het uitzicht en ook het feit dat dit een vogelreservaat is waar niet gelopen mag worden in het zomerseizoen (broedseizoen) maken deze tocht meer dan de moeite waard.
Na 1 uur en een dikke 40 minuten staan we boven op de rots en kijken 300 meter naar beneden vanaf een 1mx1m plateautje.
Rondom deels Calpe, Benidorm en Moraira, verder zee met in de verte vaag een eilandengroep waar ik denk dat er kanaries voorkomen maar deze schijnen hier niet te leven.
Verder heel veel meeuwen en nogal wat mede-, tegen-, en soms ook dwarsliggende medewandelaars.
Van deze laatste categorie hebben we met een heel bijzonder exemplaar “kennis gemaakt”, nou ja kennis, niet echt.
Deze mans-persoon liep al zonder boe of bah te zeggen gedurende onze weg omhoog al eens langs ons, en dan moet je je voorstellen dat de paadjes zo smal zijn dat er bij passeren bijna altijd 1 aan de kant moet gaan.
Nu deze wrong en schravelde zich langs ons en eerlijk etste het mij verschrikkelijk dat er geen ‘goede dag” of enige andere vorm van communicatie vanaf kon.
Boven op de top komen we meneer weer tegen. Wij staan met z’n 4-en wat te vertellen en messieu loopt dwars door ons groepje als stommetje-stom, hoogst irritant en ik had hem bijna een zweeftochtje tussen de meeuwen cadeau gedaan, wat een aardseike……
Na een uurtje afdalen drinken we koffie en shredderen een belegde pan bij de camper, nemen de hondjes mee naar het strand om ook hun even te laten genieten van deze perfecte vakantiedag.
Deze strandwandeling voert naar het oude deel van Calpe en als we rond een uurtje of 17.00 terug zijn en onder de douche staan is het vervolgprogramma al besproken en afgehamerd: 18.30 on-route-again.
Blijven heeft geen meerwaarde, om 19.00 is het donker en als we nu nog een 300 km rijden tot een uur of 22.00 dan hebben we nog 1,5 dag nodig om thuis te komen.
Zo-beslist-zo-gedaan we rijden via autoroute tot net na Barcelona en slapen bij Castillo de Sant Jordi ( he Pim hier hebben ze hem heilig verklaard :-))
Stallen daar onze vakantiehuske op een camperplaats tussen nog een stuk of wat vakantiehuskes (Jan :-)) vlak aan zee en gaan lekker liggen na deze mooie en goed gevulde dag.
Buenas Noches
de zon klimt in een mooie blauwe hemel
lekker briesje
fijn temperatuurtje
dus……..
want Esch kan niet mee, te rotsig, te steil, te gevaarlijk, dus eerst een fikse ochtendwandeling voor haar en meteen op ontdekkingsreis naar brood of op z’n spaans: pan.
Uurtje later hebben we mooi alle ochtend noodzakelijke onderdelen ingevuld en gaan we al stokbrood-bijtend naar Jan en Monique.
Ge4rt voorzien van: water, nordic-walking-stick (alleen dat woord al), zonnebrand, hoedje, mandarijntjes benaderen we de penon.
Nu moet je weten dat we zeker 40 jaar geleden regelmatig in de gelegenheid zijn geweest om deze puist te beklimmen. Dit echter nu pas doen, temeer daar we nu weten dat er een pad is, je niet door of over water heen moet.
Enfin liever laat dan nooit of hoe ouder hoe driester (nee, niet triester, driester!!)
Het begin is mooi geplaveid en meteen lekker stijl tot een in de rots gehakte doorgang va een meter of 40. Deze camoufleert het paadje, rotsbodem die ab-so-luut niet egaal is, zigzag omhoog klimt, tussen, om en over rotsblokken heen waar zo nu en dan zelfs touwen en kettingen aanhangen om het risico op vallen te verminderen.
Echter de omgeving, het weer, het uitzicht en ook het feit dat dit een vogelreservaat is waar niet gelopen mag worden in het zomerseizoen (broedseizoen) maken deze tocht meer dan de moeite waard.
Na 1 uur en een dikke 40 minuten staan we boven op de rots en kijken 300 meter naar beneden vanaf een 1mx1m plateautje.
Rondom deels Calpe, Benidorm en Moraira, verder zee met in de verte vaag een eilandengroep waar ik denk dat er kanaries voorkomen maar deze schijnen hier niet te leven.
Verder heel veel meeuwen en nogal wat mede-, tegen-, en soms ook dwarsliggende medewandelaars.
Van deze laatste categorie hebben we met een heel bijzonder exemplaar “kennis gemaakt”, nou ja kennis, niet echt.
Deze mans-persoon liep al zonder boe of bah te zeggen gedurende onze weg omhoog al eens langs ons, en dan moet je je voorstellen dat de paadjes zo smal zijn dat er bij passeren bijna altijd 1 aan de kant moet gaan.
Nu deze wrong en schravelde zich langs ons en eerlijk etste het mij verschrikkelijk dat er geen ‘goede dag” of enige andere vorm van communicatie vanaf kon.
Boven op de top komen we meneer weer tegen. Wij staan met z’n 4-en wat te vertellen en messieu loopt dwars door ons groepje als stommetje-stom, hoogst irritant en ik had hem bijna een zweeftochtje tussen de meeuwen cadeau gedaan, wat een aardseike……
Na een uurtje afdalen drinken we koffie en shredderen een belegde pan bij de camper, nemen de hondjes mee naar het strand om ook hun even te laten genieten van deze perfecte vakantiedag.
Deze strandwandeling voert naar het oude deel van Calpe en als we rond een uurtje of 17.00 terug zijn en onder de douche staan is het vervolgprogramma al besproken en afgehamerd: 18.30 on-route-again.
Blijven heeft geen meerwaarde, om 19.00 is het donker en als we nu nog een 300 km rijden tot een uur of 22.00 dan hebben we nog 1,5 dag nodig om thuis te komen.
Zo-beslist-zo-gedaan we rijden via autoroute tot net na Barcelona en slapen bij Castillo de Sant Jordi ( he Pim hier hebben ze hem heilig verklaard :-))
Stallen daar onze vakantiehuske op een camperplaats tussen nog een stuk of wat vakantiehuskes (Jan :-)) vlak aan zee en gaan lekker liggen na deze mooie en goed gevulde dag.
Buenas Noches
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
