zaterdag 20 januari 2018

De eerste echte volle vakantiedag begint een beetje te vroeg wakker 03.30, maar wel lekker warm, helemaal ingerold in mijn dekbed en daarover heen m’n special slaapzak, wauw, heerlijk.
Het dakraam laat een schemerige nachthemel binnen en verder is alles stil, tja wat verwacht je in dit totaal uitgestorven franse dorpje op een parkeerplekje voor een kerkje met kerkhofje?!?
Geen carnavalsoptocht of stoombootaankomst in ieder geval.
Ideale plek om te overnachten, heerlijk rustig.
Het enige is de motregen die, zoals mot-regen betaamd, zachtjes landt op ons camperdak.
Beetje slaapduf, lekker warm, zachte regen en verder doodstil, daar lig ik op mijn eerste vakantieochtend van te genieten.
Doe mijn Leon-jin jitsu oefeningetjes en sukkel weer weg……………

Dan is daar weer dat zilveren geluid van het kerkklokje, 7x en even later nog eens 7x alsof het de slaapkopjes in zijn soundcirkel er nu ook echt van wil doordringen dat het 7 uur is.

Zacht fluit ik op Esch die deze aansporing maar een keer nodig heeft om uit zijn mand op mijn bed te springen en me te trakteren op een enthousiaste wasbeurt die ik meteen doorstuur naar een slaapkopje in het bed naast me.
Esch doet wat zij beloofd, een stevige zoekactie naar likwaardige lichaamsdelen.

Leanne is nu ook wakker en verhuist naar mijn bedje.
Dit voelt als 40 jaar geleden, Tilburg samen in dat eenpersoonsje op de ringbaan West bij Maja en Johan.
Esch nestelt zich nu ook in de plooien en de vraag is nu waarom we zo’n joetsch camper hebben als je toch maar …..

Kwartiertje later is er heerlijke oma-ochtendkoffie (warme melk met moccona) op bed in de nieuwe mokken van Minou (zie foto) waarna het toch echt tijd wordt om op te staan en te vertrekken.

Half uurtje later (rond de klok van 9) start de diesel en draaien we de weg op,
waar een nat en winderig Frankrijk wacht en Leanne me al snel "d’n toer maakt” nog vol adrena van het vele werken, niet echt gelukkig met het weer en de geadviseerde route over N en D wegen die niet echt opschiet.

De klok wijst 0930 uur en we rollen door een dorpje met een bakkerij die met recht de naam boulanger draagt. Ik bedoel bij ons is het een bakker, die maakt brood maar hier is het een boulanger die bakt baguettes.
Voel je hem?? nou en anders ik wel.
Anker uit en stoppen dus.
Even later komt Leanne terug met brede glimlach, tevreden over haar eerste verovering: deu pain au raisin et une baguette.
De pain leeft niet lang dat kun je, je wel voorstellen, de baguette mag nog mee tot ons lunchke.

We denderen door en door en door want het regent en het regent en het regent, zuidwaarts zsm naar Spanje daar wacht de zon en de betere temperaturen.

Tegen de middag stoppen we bij een Casino om een gasfles te kopen.
Helaas de gasafdeling is gesloten…..zaterdag…..winkelcentrum…..super-super markt??? rare jongens die fransen.

Een paar kilometer verder proberen we het nog eens.
En nu is het beter geregeld na wat geharrewar met een french-ongly dame achter de info-balie heeft deze franse chick een helder moment en roept er een collegaatje bij die, hoera-hoera, over de west-grens heeft gekeken en gehoord dat er andere woorden worden gebruikt voor boulanger en baguette.

Wij vermaken ons kostelijk in een gesprek dat gaat over uitwisselen van een franse gasfles in frankrijk waar je de factuur van de aankoop bij moet hebben anders krijg het statiegeld niet terug. Ja je kun hem wel teruggeven maar zonder factuur, geen geld terug. Goed he, toch? rare jongens die FRANSEN.

In ieder geval die engels-sprekende francaise is een prima meid en uiteindelijk ruil ik mijn lege voor een volle en betaal de vulling in de hoop dat ik dit kunstje in Marokko kan herhalen.
Tanken we voor 1euro38 per liter diesel en ons stulpje op wielen kan er ook weer 700 km tegen.
Nu zijn wij nog aan de beurt en verorberen het baguetje, slurpen gelukzalig een bakkie warme thee met honing en staan weer klaar om de volgende natte kilometers te overbruggen.

Uiteindelijk wordt het donder (jaaaa ook in Frankrijk houden ze dat niet tegen!!) en zijn we een beetje klaar met asfalt, nattigheid, windstoten en verkeer.
Leanne vindt op de NKC-app een leuke camperplaats waar we ook water kunnen inslaan: Chassenieulle-sur-Bonnieure.
Daarbij moet wel gezegd worden dat “water” tot nu toe een toverwoord is.
Ik vul onze tank voor driekwart met water en toen we gisteravond op onze slaapplaats aankwamen zat er nagenoeg niets meer id tank.
Domoor dacht ik, de aflaatplug niet goed dicht gedraaid.
De hele dag door zijn we camper-watervulpunten tegen gekomen maar allemaal met hetzelfde franse riedeltje op papier: sorry ivm de winter is deze buitenwerking, dus…..trommelgeroffel………wat heeft deze plek ,op water-win-gebied, voor ons in petto.
We rijden vlot in het donker naar de camperplaats waar ook een camperzuil staat die je voor € 2,— aan de praat kunt krijgen en waar dan stroom en water uit rolt.
We parkeren de camper in de juiste positie, ik ga geheel gehuld in regengevechtstenue aan de slag met hulpstukken en waterslang, gooi mijn 2 eurostuk in de zuil en hoor het muntje in een frans bakkie vallen, dan volgt het grote moment: de druk op de waterknop………..
Zelfs in de sahara verwacht je niet dat de kranen zo droog reageren:
wel betalen geen water.
Ik loop eens om de zuil heen, kijk of er iets opstaat dat het misschien een soort gokautomaat is of er ergens een “verborgen” camera staat.
Nee allemaal niet……………….fijne jongens die Fransen.

Uiteindelijk krijgen we toch water.
Verderop staan 2 van die campingpaaltjes op de parkeerplaats (rare jongens die fransen) waar een caravan of camper stroom kan pakken.
Hier, midden op deze parkeerplaats zit er ook een waterkraan aan.
De eerste is net zo droog als zijn collega. Maar bij nr 2, Hosanna, na het manipuleren van de haan, stroomt er echt water uit.

Vullen dus die tank en rap.
Maar ja lieve lezers ook camperaars zijn toch ook maar doe-het-zelvers
en je weet wat ze van doe-het-zelvers zeggen: of alles moet je 2x doen of help mijn man is klusser.
Nu de aflaatplug vd watertank wordt nog eens extra getrakteerd op een obstiperende massage en toch stroomt het water onder de camper er bijna net zo snel weer uit als de slang het aan de zijkant in laat lopen.
2 natte knieen en een looplamp later heb ik ontdekt thuis al vergeten te zijn de vorstbeveiliging vd boiler dicht te draaien: ei-ei-ei!
en wie komt q1 er nu "on this very moment" met die opmerking……yep Lean.
Dus als goede ollanders hebben we samen het gat gedicht.

Het avondeten bestaat uit home-made nasi met een gebakken eitje en tomaat het toetje-toe: zoete vla met rumrozijnen voor Leanne en soep voor mij (verschil moet er zijn).

Na de afwas draait tomtom overuren want hij moet alle route-bedenksels voor morgen narekenen en als ook dat voor de boulanger is, tillen we een limoncellootje en terwijl ik dit verslag produceer ligt leanne al te rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

Bonnuit a demain.